رمز حیات

حکمت 191: چهره واقعی دنیا
(اخلاقى)
قسمت دوم حکمت

وَ قَالَ (علیه السلام): وَ لَا یَنَالُ الْعَبْدُ نِعْمَةً إِلَّا بِفِرَاقِ أُخْرَى وَ لَا یَسْتَقْبِلُ یَوْماً مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا بِفِرَاقِ آخَرَ مِنْ أَجَلِهِ...
و درود خدا بر او، فرمود: در این دنیا هیچ بنده ای نعمتی را به دست نمی آورد مگر این که از نعمتی دیگر جدا شود، و به روزی از عمر خود روی نمی آورد مگر این که با نزدیکی به اجل، روزی دیگر را از دست دهد.

شرح حکمت:
3. اشاره به این نکته دارد با آمدن یک نعمت، نعمت دیگری از دست می رود و تمام نعمتهای دنیا باهم جمع نمی شوند، مانند کسى که فرزند ندارد واقعاً در زحمت است; اما هنگامى که خدا این نعمت را به او ارزانى مى دارد مشکلات زیادى براى نگهدارى و اداره و تربیت فرزند به سراغ او مى آید.

4. این کلام شبیه همان حکمت 74 است که امام (علیه السلام) فرمودند: «نفس هاى انسان گام هاى او به سوى پایان عمر است»
قرآن مجید مى فرماید: « سوگند به عصر که انسان در زیان کارى است. (1و2 عصر)» چه زیانى از این بالاتر که هر روز که مى گذرد بخشى از سرمایه گرانبهاى عمر انسان کاسته مى شود.