بسم الله الرحمن الرحیم
وَالَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنکُمْ وَیَذَرُونَ أَزْوَاجًا یَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَعَشْرًا فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا فَعَلْنَ فِی أَنفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَاللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ﴿۲۳۴﴾
«و کسانى از شما که مىمیرند و همسرانى بر جاى میگذارند، [همسران] چهار ماه و ده روز بر خودشان انتظار میبرند. پس هرگاه مهلت خود را به پایان رساندند، پس در آنچه آنان به نحو پسندیده درباره خود انجام دهند گناهى بر شما نیست و خداوند به آنچه انجام میدهید خبیر است.»
وَلاَ جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا عَرَّضْتُم بِهِ مِنْ خِطْبَةِ النِّسَاء أَوْ أَکْنَنتُمْ فِی أَنفُسِکُمْ عَلِمَ اللّهُ أَنَّکُمْ سَتَذْکُرُونَهُنَّ وَلَکِن لاَّ تُوَاعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلاَّ أَن تَقُولُواْ قَوْلًا مَّعْرُوفًا وَلاَ تَعْزِمُواْ عُقْدَةَ النِّکَاحِ حَتَّىَ یَبْلُغَ الْکِتَابُ أَجَلَهُ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ یَعْلَمُ مَا فِی أَنفُسِکُمْ فَاحْذَرُوهُ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ غَفُورٌ حَلِیمٌ ﴿۲۳۵﴾
«و در باره آنچه شما به طور سربسته از آنان [در عده وفات] خواستگارى کرده یا [آن را] در دل پوشیده داشته اید، بر شما گناهى نیست. خداوند میدانست که [شما] به زودى به یاد آنان خواهید افتاد ولى با آنان قول و قرار پنهانى مگذارید، مگر آنکه سخنى پسندیده بگویید و به عقد زناشویى تصمیم مگیرید تا زمان مقرر به سرآید و بدانید که خداوند آنچه را در دل دارید، میداند. پس از [مخالفت] او بترسید و بدانید همانا خداوند آمرزنده بردبار است.»
1. همسران پس از فوت شوهر باید چهارماه و ده روز صبر کنند.(آیه ی 234)
2. پس از این مدت ازدواج آنها ایرادی ندارد.(آیه ی 234)
3. خواستگاری کردن از آنها و یا قصد ازدواج داشتن با آنها نیز ایرادی ندارد.(آیه ی 235)
4. با آنها پنهانی قرار مگذارید، مگر این که سخنانی به شایستگی بگویید.(آیه ی 235)
5. عزم عقد نکاح تا قبل از پایان زمان قانون نکنید.(آیه ی 235)
6. بدانید خداوند متعال آنچه را در درونتان است، میداند، پس حذر کنید و بدانید خداوند آمرزندهی بردبار است.(آیه ی 235)