رمز حیات

حدیث شماره ۴ باب کسانی که خداوند از میان بندگانش برگزیده و کتابش را ارث آنان قرار داده ائمّه علیهم السّلام هستند کتاب حجت اصول کافی

ابى ولاد گوید از امام صادق (علیه السلام) درباره سخن خداى عزوجل «کسانی که کتاب آسمانی به آنان عطا کرده ایم، آن را به طوری که شایسته آن است قرائت می کنند. آنان اهل ایمان به آن (کتاب) هستند. (۱۲۱ بقره)» پرسیدم، فرمودند: «ایشان ائمه علیهم السلام باشند.» (و تلاوت شایسته آن است که الفاظش را شمرده و با تانى ادا کنند و در معانى آن تفکر نمایند و در نتیجه طبق آن عمل کنند.)

حدیث شماره ۳ باب کسانی که خداوند از میان بندگانش برگزیده و کتابش را ارث آنان قرار داده ائمّه علیهم السّلام هستند کتاب حجت اصول کافی

احمد بن عمر گوید از حضرت رضا(علیه السلام) درباره آیه «سپس این کتاب آسمانی را به گروهی از بندگان برگزیده خود به میراث دادیم. (۳۲ فاطر)» پرسیدم فرمودند: «اولاد فاطمه (علیهاالسلام) هستند و شتابنده به سوى نیکی ها امام است و معتدل امام شناس است و ستمگر به خویش کسى است که امام را نشناسد.»

حدیث شماره ۲ باب کسانی که خداوند از میان بندگانش برگزیده و کتابش را ارث آنان قرار داده ائمّه علیهم السّلام هستند کتاب حجت اصول کافی

سلیمان بن خالد گوید از امام صادق (علیه السلام) درباره سخن خداى تعالى «سپس این کتاب آسمانی را به گروهی از بندگان برگزیده خود به میراث دادیم. (۳۲ فاطر)» پرسیدم، فرمودند: «شما در این باره چه می گوئید؟» عرض کردم ما می گوئیم این آیه درباره فرزندان فاطمه علیها السلام است. (ممکن است قصدش فرزندان امام حسن علیه السلام بوده) فرمودند: «چنین نیست که تو معتقدى، این آیه شامل کسى نیست که شمشیر کشد و مردم را به مخالفت دعوت کند.» عرض کردم پس «ستمگر به خویش» کیست؟ فرمود: «کسى است که در خانه خود نشیند و حق امام را نشناسد و «معتدل» کسى است که حق امام را شناسد و «شتابنده به نیکی ها» امام است.»

حدیث شماره ۱ باب کسانی که خداوند از میان بندگانش برگزیده و کتابش را ارث آنان قرار داده ائمّه علیهم السّلام هستند کتاب حجت اصول کافی

سالم گوید از امام باقر (علیه السلام) درباره سخن خداى عزوجل «سپس این کتاب آسمانی را به گروهی از بندگان برگزیده خود به میراث دادیم، (اما) از میان آنها عده ای بر خود ستم کردند، و عدها ی میانه رو بودند، و عده‏ ای در نیکی ها از همه (پیشی) گرفتند (۳۲ فاطر)» پرسیدم، فرمودند: «آن‏که به خوبى ‏ها پیشى گرفته، امام است و آن‏که میانه ‏رو است، کسى است که امام را بشناسد، و ستم‏کار بر نفس خویش، آن است که امام را نمى ‏شناسد.»