بسم الله الرحمن الرحبم
رضا
در ادامه قصد داریم که ان شاءالله آیات 204 تا 214 رو با هم بخوانیم و مورد بررسی قرار بدهیم، جهت این که با دقت بیشتری آیات رو بررسی کنیم در ابتدا چند سوال مطرح میکنیم.
خداوند متعال از آغاز جزءِ دو تا کنون شرایط و دستوراتی را برای متقین مشخص نمود. حال سؤال اینجاست که آیات 204 تا 214 چه ارتباطی به این مسائل قبلی دارد.
سؤال دومی که می توان پرسید این است که در جزءِ یک به صورت مبسوط راجع به دشمن و ویژگی های دشمن که قوم بنی اسرائیل نمونه ی بارز آن است، بحث شد. خداوند متعال چرا مجدداً در این آیات از این قوم سخن می گوید؟
منظور از سلم چیست؟
ایثار
وَمِنَ النَّاسِ مَن یُعْجِبُکَ قَوْلُهُ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیُشْهِدُ اللّهَ عَلَى مَا فِی قَلْبِهِ وَهُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ ﴿۲۰۴﴾
و از مردم، کسانی هستند که گفتار آنان، در زندگی دنیا مایه اعجاب تو می شود، (در ظاهر، اظهار محبت شدید می کنند) و خدا را بر آنچه در دل دارند گواه می گیرند. (این در حالی است که) آنان، سرسخت ترین دشمنانند.
وَإِذَا تَوَلَّى سَعَى فِی الأَرْضِ لِیُفْسِدَ فِیِهَا وَیُهْلِکَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ وَاللّهُ لاَ یُحِبُّ الفَسَادَ ﴿۲۰۵﴾
(نشانه آن، این است که) هنگامی که روی بر می گردانند (و از نزد تو خارج می شوند) [و یا ریاستی یابند]، در راه فساد در زمین، کوشش می کنند، و زراعتها و چهارپایان را نابود می سازند، (با اینکه می دانند) خدا فساد را دوست نمی دارد.
وَإِذَا قِیلَ لَهُ اتَّقِ اللّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ ﴿۲۰۶﴾
و هنگامی که به آنها گفته شود: «از خدا بترسید!» (لجاجت آنان بیشتر می شود)، و لجاجت و تعصب، آنها را به گناه می کشاند. آتش دوزخ برای آنان کافی است، و چه بد جایگاهی است.
ادامه دارد...