بسم الله الرحمن الرحیم
طلاق قبل از نزدیکی
لاَّ جُنَاحَ عَلَیْکُمْ إِن طَلَّقْتُمُ النِّسَاء مَا لَمْ تَمَسُّوهُنُّ أَوْ تَفْرِضُواْ لَهُنَّ فَرِیضَةً وَمَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَعَلَى الْمُقْتِرِ قَدْرُهُ مَتَاعًا بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُحْسِنِینَ ﴿۲۳۶﴾
اگر زنان را مادامى که با آنان نزدیکى نکرده و بر ایشان مهرى [نیز] معین نکرده اید طلاق گویید، بر شما گناهى نیست و آنان را به طور پسندیده به نوعى بهره مند کنید، توانگر به اندازه ی [توان] خود و تنگدست به اندازه ی [وسع] خود. حقی است بر نیکوکاران.
1. طلاق زنانی که با آنها نزدیکی نکرده اید، ایرادی ندارد.(آیه ی 236)
2. اگر فریضه ی آنها تعیین نشده است، باید به آنها بهره ای شایسته داده شود(توانگر در حد خود و فقیر نیز در حد خود). این حقی بر عهده ی نیکوکاران است.(آیه ی 236)
3. اگر فریضه آنها را تعیین نموده اید و قبل از آمیزش قصد طلاق آنها را کردهاید، نصف فریضه باید به آنها داده شود، مگر اینکه خودشان و یا ولیشان ببخشد.(آیه ی 237)
4. اگر ببخشید بهتر است و فضل را بین خودتان فراموش نکنید، همانا خداوند به آنچه انجام میدهید بیناست.(آیه ی 234)
امشب که میرسد چشمم فقط به کرامت توست یا کریم ... یا انیس النفوس
