رمز حیات

حدیث شماره 10 باب واگذارى امر دین به پیامبر و ائمه علیهم السلام کتاب حجت اصول کافی

زید شحام گوید از امام صادق (علیه السلام) درباره سخن خداى تعالى «این عطای ماست به هر کس می خواهی (و صلاح می بینی) ببخش و از هر کس می خواهی دریغ کن و حسابی بر تو نیست. (39 ص)» پرسیدم. فرمودند: «خدا به سلیمان سلطنت بزرگى داد (و این آیه درباره اوست) سپس این آیه درباره رسول خدا (صلّى اللَّه علیه و آله) جارى گشت. پس براى او رواست که هر چه خواهد، به هر که خواهد ببخشد و از هر که خواهد باز گیرد، و خدا به او بهتر از آنچه به سلیمان داد، عطا فرمود، زیرا فرموده است «آنچه را رسول براى شما آورده بگیرید و از آنچه منعتان کرده باز ایستید (7 حشر)»

شرح:

از تأمل و دقت در این روایات استفاده مى‏شود که چون خداى تعالى پیغمبرش را تربیت کرد و پرورش داد و حقایق را به او فهمانید، آن حضرت به درجه اى رسید که جز حق و صواب اختیار نمی کرد و در هیچ موضوعى بر خلاف خواست خدا چیزى به خاطرش نمی آمد، از این جهت خداى تعالى وضع و تعیین بعضى از امور دین را به او تفویض کرد، مانند افزایش رکعت هاى نماز و وضع نماز و روزه مستحب و تعیین ارث جد و خونبهاى انسان و چشم او، بعلاوه خداى تعالى تعیین و وضع او را به وسیله وحى تأکید و امضا می فرموده است و اعطاء چنین اختیارى به پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله مانع عقلى ندارد و روایات بسیارى هم شاهد آن است (مضمون کلام علامه مجلسى (ره) مرآت ص 192).