بسم الله الرحمن الرحیم
خداوند متعال در آیات 40 إلی 42 سه دستور به قوم بنی اسرائیل می دهد.
1. ای بنی اسرائیل نعمت هایی را که به شما دادم، یاد کنید.
2. به عهد من وفا نمایید، تا به عهد شما وفا کنم.
3. بدانچه نازل کرده ام که مؤید همان چیزى است که با شماست ایمان آورید و نخستین منکر آن نباشید و آیات مرا به بهایى ناچیز نفروشید.
پروردگار عالمیان در آیات 49 تا 79 نعمت هایی را که به این قوم در گذشته و حال عطا نموده است، بیان فرمود. آیات 80 إلی 86 عهدهای میان خداوند و بنی اسرائیل را بیان کردند. این آیات در واقع پاسخی بود به دستور دوم. در ادامه آیات 87 إلی 103 به نوعی دستور سوم را توضیح می دهند. ما در این آیات در می یابیم که این قوم به هیچ یک از این دستورات عمل نکرده و نمی کنند.
به طور کلی در آیات 40 إلی 103 شناخت کاملی از این قوم ارائه می گردد. از شناخت حاصل شده می توان به شاخص های زیر اشاره نمود:
1. به این قوم هر مقدار خوبی شود، آنها قدر ندانسته و بی چشم و رو هستند.
2. این قوم هرگز به عهد خود وفا نمی کنند و به هیچ عنوان نباید به آنها اعتماد نمود.
3. اینها آگاهانه و تعمداً حق را کتمان نموده و سعی می کنند آن را ضایع نمایند.
4. محبت اینها به دنیا بسیار زیاد است.
5. گوساله پرستی را به قلب هایشان نوشانده اند(به عبارتی با تمام وجود فساد و خونریزی را دوست دارند).
6. اینها از هیچ خیانتی نسبت به فرستادگان الهی دریغ ندارند.
7. اینها آیات الهی را وسیله ای برای به دست آوردن دنیای خود قرار می دهند(چنانچه آیه ای بر خلاف امیال شخصیشان باشد، آن را تغییر می دهند).
و ...
حال سؤالی که مطرح می گردد این است که با چنین قومی چگونه باید برخورد نمود؟
خداوند متعال برای اولین بار در آیه ی 104 پس از آیه ی 39 مسلمانان را خطاب قرار داده و از این آیه تا آیه ی 123 طرز برخورد با این قوم و نحوه ی آشکار نمودن نفاق آنان را آموزش می دهد.