بسم الله الرحمن الرحیم
در آیات 87 و 88 طرز برخورد این قوم با رسولان گذشته بیان شد، سپس در آیات 89 و 90 حسد و کبر آنان نسبت به کتاب الهی و حضرت رسول مشخص گشت، سپس آیات 91 تا 96 رفتار منافق گونه این قوم را به گونه ی غیر قابل انکار با دلایلی روشن مطرح کرد. البته حال که دشمنی آنها واضح گشت، خداوند متعال در آیات 97 تا 100، دشمنان فرستادگان الهی را کافر معرفی نموده و فسقشان را علت کفرشان دانسته است. بلافاصله خصوصیت عهدشکنی آنها در آیه 100 بیان می گردد.
نکته: این آیات داستان عهدشکنی عده ای بعد از فوت پیامبر را در ذهن تداعی می کند.
در آیات 101 تا 103 داستان عهدشکنی صاحبان کتاب نسبت به کتاب الهی مطرح می شود. در واقع به نوعی مشخص می شود که منظور از کافرین در آیات 97 تا 100 همین صاحبان کتاب است. لذا با توجه به این دلایل، خداوند متعال در آیات 104 تا 110 باطن درونی کافران اهل کتاب را مشخص می کند و همین طور به وضوح اعلام می نماید که اکثریت این گروه کافر هستند تا ابهامی برای مسلمانان نماند. زیبایی آیات در اینجاست که پروردگار عالمیان دستور به صبر و تحمل می دهد تا زمانی که امرش نازل شود. در آیه 110 نیز نحوه صبر و انتظار را مشخص می کند و می فرماید اگر برای خداوند عمل می کنید، باید این گونه عمل شود و بدانید خداوند به آنچه که انجام می دهید آگاه است.
نکته: این صبر و تحمل یادآور رفتار امیرمؤمنان بعد از فوت پیامبر و همچنین غیبت حضرت ولی عصر(عج لله تعالی فرجه الشریف) در عصر کنونی است و نزول امر الهی چه بسا همان قیام حضرت باشد. اگر این فرضیه صحیح باشد به نوعی می توان گفت که مؤمنین موظف به صبر و انتظار برای نزول امر فرج هستند و چه زیبا آیه 110 نحوه این انتظار را مشخص می نماید.
خدایا ما و نسلمان را از منتظران و یاران واقعی حضرت قرار بده!
سخته ولی :/