رمز حیات

بسم الله الرحمن الرحیم

حضرت ابراهیم(علیه السلام) امام(الگو، پیشوا) دینی معرفی گردید که آن دین توسط خداوند برای مردم برگزیده شده است.(آیات 124 و 132) لذا حضرت ابراهیم(ع) برگزیده خداوند در دنیا و از بندگان صالح حضرت حق در آخرت است.(آیه 130)داستان تغییر قبله بلافاصله بعد از داستان حضرت ابراهیم(علیه السلام) بیان شده است. شاید این دو داستان به ظاهر هیچ نسبتی با یکدیگر نداشته باشند، اما با توجه به ویژگی­ های قبله و ویژگی­ های حضرت ابراهیم شاید بتوان ارتباطی بین این دو یافت.

ویژگی­هایی که برای تغییر قبله در آیات فوق ذکر گردیده است، به ترتیب عبارتند از:

1. خواست الهی است(قبله جدید برگزیده خداوند است).

2. موجب خوشنودی حضرت رسول است(حضرت رسول نیز از این انتخاب خوشحال است).

3. هدایت یافتگان از گمراهان شناخته می شوند(تبعیت کنندگان از حضرت رسول شناخته می شوند، به عبارت دیگر عامل تمیز حق و باطل است).

4. حجت بر مردم است.

5. با تبعیت از آن نعمت بر مردم تمام می­گردد.

6. عامل هدایت به راه مستقیم است.

با توجه به این ویژگی ­ها به سادگی داستان جانشینی حضرت رسول در ذهن تداعی می­گردد. از حضرت فاطمه علیها السلام روایت شده که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:

امام همچون کعبه است که باید به سویش روند، نه آن که (منتظر باشند تا) او به سوی آنها بیاید [1].

با این توجه وجود آیه 148 در میان دستورات تغییر قبله روشن می­گردد(برای هرکسی سمتی است). جهت انسان­ ها را محبت ­هایشان تعیین می­ کند(به همین خاطر مولّی ها، مولا و ولی ریشه­ های یکسان دارند). به عبارت دیگر شتاب گرفتن به سمت خداوند ارتباطی به تغییر جهت از بیت­ المقدس به سمت کعبه ندارد. در واقع تغییر قبله مثالی است از تغییرات اصلی مانند تغییر حضرت رسول(ص) به حضرت علی(علیه السلام). لذا باید به سمت اجرای دستورات حضرت علی(ع) مانند حضرت رسول(ص) شتافت و از یکدیگر سبقت گرفت.

زمانی شهادت افراد نیاز می­ شود که اختلافی وجود داشته باشد. با توجه به این­که همه مسلمانان به سمت کعبه نماز می­خوانند، دیگر نیازی به شهادت امت زمان پیامبر به دیگر امم و شهادت حضرت رسول نسبت به آنها نیست. زیرا همه­ ی امت ­ها از حضرت رسول تبعیت نموده و هدایت یافته ­اند. در حقیقت آنچه امم، بعد از پیامبر مکرم در آن اختلاف ورزیدند، جانشینی بعد از حضرت رسول(ص) است. لذا حضرت رسول بر کسانی که در روز غدیر خم بودند، گواه می­ شود و آن امت به بقیه امت­ها شهادت خواهند داد.

ادامه دارد...

[1] بحار الانوار ، ج 36 ، ص 353