بسم الله الرحمن الرحیم
از این پست به بعد یه سری توضیحات تکمیلی در مورد آیات شریفه 142 تا 177چرا باید نبممی ان شاءالله خواهیم داد. در ابتدا دو آیه شریفه از ابتدا این سوره را با هم می خوانیم.
متقین
با توجه به آیه ی دوم سوره مبارکه بقره قرآن خود را این گونه معرفی می نماید:
ذَلِکَ الْکِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ ﴿۲﴾
این است کتابى که در [حقانیت] آن هیچ تردیدى نیست [و] مایه هدایت تقواپیشگان است.
قرآن کریم برای خود دو ویژگی مطرح می نماید:
1. قابلیت اطمینان مطلق: هیچ شکی در آن نیست.
2. هدایت برای متقین
در آیات 3 و 4 پنج ویژگی برای متقین ذکر شده است. سپس پروردگار عالمیان در آیه ی پنجم راجع به متقین چنین می فرماید:
أُوْلَئِکَ عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿۵﴾
آنان را خداوند هدایت کرده، و آنهارستگارانند.
بنابراین این آیه برای متقین دو نتیجه ی قطعی قائل است.
1. آنها بر سبیل هدایت سوارند.
2. تنها آنها رستگارند.
بنابراین با توجه به این آیه روشن می شود که جزءِ متقین شدن چرا باید خواسته ی ما باشد(زیرا تنها آنان رستگارند).