بسم الله الرحمن الرحیم
حضرت داود
ابتدا آیات رو میخونیم بعد نکاتش رو میگیم ...
وَلَمَّا بَرَزُواْ لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالُواْ رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ ﴿۲۵۰﴾
و هنگامى که برای مقابله با جالوت و سپاهیانش ظاهر شدند، گفتند: پروردگار ما بر [دلهاى] ما شکیبایى فرو ریز و گامهاى ما را استوار دار و ما را بر گروه کافران یاری فرماى.
فَهَزَمُوهُم بِإِذْنِ اللّهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللّهُ الْمُلْکَ وَالْحِکْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا یَشَاءُ وَلَوْلاَ دَفْعُ اللّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَّفَسَدَتِ الأَرْضُ وَلَکِنَّ اللّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِینَ﴿۲۵۱﴾
پس آنان را به اذن خداوند شکست دادند و داوود جالوت را کشت و خداوند به او پادشاهى و حکمت داد و از آنچه مىخواست، به او آموخت و اگر خداوند برخى از مردم را به وسیله ی برخى دیگر دفع نمىکرد، قطعاً زمین تباه مىگردید، ولى خداوند نسبت به جهانیان دارای فضل است.
تِلْکَ آیَاتُ اللّهِ نَتْلُوهَا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ وَإِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿۲۵۲﴾
این نشانه های خداوند است، آن را به حق بر تو مىخوانیم و همانا تو قطعاً از فرستادگانی.