حکمت 179 نهج البلاغه: لجاجت و سستى اراده
(اخلاقى، اجتماعى)
وَ قَالَ (علیه السلام): اللَّجَاجَةُ تَسُلُّ الرَّأْی.
و درود خدا بر او، فرمود: لجاجت، فکر و رأى انسان را از میان می برد.
شرح حکمت:
سرچشمه لجاجت امور زیر می باشد:
۱- حب ذات افراطی⬅️پافشاری در رأی
۲- خود بزرگ بینی⬅️برتر دانستن نظر خود
۳- بخل و حسادت⬅️باز داشتن از پذیرش نظرات دیگران
۴- جهل⬅️ندیدن تمام جوانب مطلب
۵- تعصب⬅️پافشاری در امور مورد تعصب فرد
۶- عدم شجاعت⬅️ترس بازگشت از نظر باطل و پذیرفتن نظرات صحیح
لجاجت اجازه درست اندیشیدن و مشورت با دیگران را به انسان نمی دهد، لذا موقعیت های مناسب را با تصمیم گیری های نابجا از دست می دهد. در ادامه به برخی از آیات و روایات در این باب اشاره شده است:
۱- حدیثی از امام علی(علیه اسلام):«از خصلت نکوهیده لجاج بپرهیز که آتش جنگ ها را شعله ور مى سازد.»
۲- رسول خدا(صلى الله علیه و آله و سلم): «خوبى سبب مى شود که انسان به کار خیر عادت کند و انجام کارهاى بد ناشى از لجاجت است.»
۳- قرآن مجید:«آنها در طغیانشان لجاجت مىورزند و در این وادى سرگردان مى مانند. (75 مومن)»
۴- امام صادق(علیه السلام): « شش چیز است که در مؤمن وجود ندارد: ناتوانى و بخل و لجاجت و دروغ و حسد و ظلم و ستم بر دیگران»
Channel: @Ramzehayat
Instagram: @Ramzehayat