حکمت 302: نیاز به دعا در خوشی و بلا
(معنوى)
وَ قَالَ (علیه السلام): مَا الْمُبْتَلَى الَّذِی قَدِ اشْتَدَّ بِهِ الْبَلَاءُ بِأَحْوَجَ إِلَى الدُّعَاءِ الَّذِی لَا یَأْمَنُ الْبَلَاءَ.
(و درود خدا بر او،) فرمود: آنکس که به شدت به بلا مبتلاست از کسى که مبتلا نیست ولى در هیچ لحظه ایمن از بلا نمى باشد، محتاجتر به دعا نیست.
شرح حکمت:
در حدیثى از امام صادق علیه السلام مى خوانیم که شبى از شبها رسول خدا صلی الله علیه و آله در خانه ام سلمه بود. (ام سلمه) ناگهان بیدار شد و حضرت را ندید. و به جستجوى آن حضرت رفت. ناگهان دید پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله در گوشه اى از خانه ایستاده ودستها را بلند کرده و مى گوید: «اللَّهُمَّ لا تَنْزِعْ مِنِّی صَالِحَ مَا أَعْطَیْتَنِی أَبَداً اللَّهُمَّ لا تُشْمِتْ بِی عَدُوّاً وَلا حَاسِداً أَبَداً اللَّهُمَّ وَلا تَرُدَّنِی فِی سُوءٍ اسْتَنْقَذْتَنِی مِنْهُ أَبَداً اللَّهُمَّ وَلا تَکِلْنِی إِلَى نَفْسِی طَرْفَةَ عَیْنٍ أَبَداً؛ خداوندا! نعمت هاى شایسته اى را که به من داده اى هرگز از من مگیر. خداوندا! دشمنان و حسودان را از شماتت من بازدار. خداوندا! مرا به حال بدى که از آن نجاتم داده اى هرگز بازمگردان. خداوندا! مرا هرگز لحظه اى به خود وامَگذار».
امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: «پیش از آنکه بلا نازل شود دعا کنید».
امام صادق علیه السلام می فرمایند: «کسى که دوست دارد به هنگام شدت و بلا دعایش مستجاب شود، در زمانى که در راحتى و آرامش است دعا زیاد کند».
جالب اینکه در حدیث دیگرى از آن حضرت مى خوانیم: «زمانى که بنده اى از بندگان خدا به هنگام بلا دعا کند و در رخاء وآرامش دعا نکند فرشتگان جلوى صداى او را مى گیرند و مى گویند: این صداى ناشناخته اى است، تا امروز کجا بودى؟»