رمز حیات

بسم الله الرحمن الرحیم

2. کتاب

وَلَمَّا جَاءهُمْ کِتَابٌ مِّنْ عِندِ اللّهِ مُصَدِّقٌ لِّمَا مَعَهُمْ وَکَانُواْ مِن قَبْلُ یَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِینَ کَفَرُواْ فَلَمَّا جَاءهُم مَّا عَرَفُواْ کَفَرُواْ بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّه عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿۸۹﴾

و هنگامی که از طرف خداوند کتابی برای آنها آمد که موافق نشانه‏ هائی بود که با خود داشتند (همخوان با کتابشان بود) و پیش از این جریان، به خود نوید فتح می ‏دادند (که با کمک او) بر دشمنان پیروز گردند، با این همه هنگامی که این کتاب و پیامبری را که از قبل شناخته بودند نزد آنها آمد به او کافر شدند، لعنت خدا بر کافران باد!

بِئْسَمَا اشْتَرَوْاْ بِهِ أَنفُسَهُمْ أَن یَکْفُرُواْ بِمَا أنَزَلَ اللّهُ بَغْیًا أَن یُنَزِّلُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ عَلَى مَن یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ فَبَآؤُواْ بِغَضَبٍ عَلَى غَضَبٍ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ مُّهِینٌ ﴿۹۰﴾

ولی آنها در مقابلِ بد بهائی، خود را فروختند که بنارَوا به آیاتی که خدا فرستاده بود کافر شدند و معترض بودند چرا خداوند به فضلِ خویش بر هر کس از بندگان خود بخواهد آیات خود را نازل می ‏کند، لذا خشم خداوند یکی پس از دیگری آنها را فرو گرفت و برای کافران مجازاتی خوار کننده است.

آیات 87 و 88 رفتار قوم بنی اسرائیل با پیامبرانی که بعد از حضرت موسی در میانشان آمده اند را بیان نموده و بخاطر اعمالشان آنها را لعن می کند. آیه 89 رفتار این قوم را با کتاب الهی بیان کرده و می گوید که خلاف آنچه که در آیه 41 به آنها دستور داده شده عمل می کنند لذا ذات اقدس الهی مجدداً آنها را مورد لعن قرار می دهد. به بد چیزی خود را فروختند. به کتابی که خداوند متعال نازل نموده است، کفر ورزیده و به کسی که خداوند متعال از فضلش به او عنایت کرده، حسد ورزیدند، لذا به غضبی بر غضب دیگر دچار گشتند. این قوم چقدر بدبخت و دور افتاده از رحمت الهی اند.

در واقع این آیات یادآور سفارش پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در حدیث ثقلین است و همین طور می توان به جایگاه کسانی که به مقابله با عترت ایشان برخواستند پی برد. در آیه 90 خداوند متعال مجدداً به این دو موضوع اشاره نموده و می فرماید به هرکس از بندگانش که بخواهد از فضلش نازل می نماید و هرکس بخواهد با این امر مخالفت نماید دچار عذابی خوارکننده خواهد شد. داستان قوم بنی اسرائیل شباهت عجیبی به داستان مسلمانان بعد از شهادت پیامبر مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) دارد.

نکته: عامل مخالفت این قوم با پیامبر گرامی اسلام «بغی» است. در واقع اینها پیامبر و آنچه آورده است را به خوبی شناختند اما بغیشان به آنها اجازه نداد تا ایمان آورده و به مشیت الهی رضایت دهند. این داستان بسیار شبیه داستان عدم رضایت عده ای به ولایت امیر مؤمنان علی(علیه السلام) است.

+ بَغْی‌، تعبیری‌ قرآنی‌ به‌ معنای‌ تجاوزگری‌ که‌ زمینه‌ساز اصطلاحی‌ فقهی‌ به‌ معنای سرکشیگروهی‌ از مسلمانان در برابر امام مشروع بوده‌ است‌. (برگرفته از ویکی فقه و پرسمان)

ان شاءالله ما از تابعین واقعی قرآن و پیامبر و ائمه علیهم السلام باشیم و به بهانه های بیخود و دنیوی با دستورات ایشان مخالفت نکنیم.