رمز حیات

حدیث شماره 5 باب ائمه علیهم السلام محدث و مفهّم هستند کتاب حجت اصول کافی

حمران بن اعین گوید امام باقر (علیه السلام) فرمودند: «همانا على (علیه السلام) محدث بود.» حمران گوید من نزد رفقایم رفتم و گفتم: خبر شگفتى براى شما آورده ام، گفتند: چه خبر؟ گفتم از امام باقر (علیه السلام‏) شنیدم که می فرمود: «همانا على (علیه السلام) محدث بود.» گفتند: کارى نکردى،خوب بود بپرسى چه کسى به او حدیث مى‌گوید؟ نزد آن حضرت برگشتم و عرض کردم آنچه به من خبر دادید به یارانم بازگفتم و گفتند: کارى نکردى لازم بود بپرسى چه کسى براى او حدیث مى‌گوید؟ به من فرمودند: «فرشته اى به او حدیث می گوید.» عرض کردم می فرمائید که او (علی عیه السلام) پیامبر است‌؟  (حمران) گوید حضرت دستش را چنین (به علامت نفی) تکان داد و فرمودند: «یا مانند (آصف) یاور سلیمان یا (خضر) یاور موسی یا همچون ذوالقرنین آیا نشنیده اید که (آن حضرت در قصه ذوالقرنین) فرمود: در میان شما هم مانند او هست.» (به حدیث 699 رجوع شود).

حدیث شماره 4 باب ائمه علیهم السلام محدث و مفهّم هستند کتاب حجت اصول کافی

محمد بن مسلم گوید کلمه محدث نزد امام صادق (علیه السلام) ذکر شد، حضرت فرمودند: «محدث کسى است که صدا را بشنود و شخص (صاحب صدا) را نبیند.» به حضرت عرض کردم قربانت گردم، چگونه می فهمد که آن کلام فرشته است؟ فرمودند: «آرامش و وقارى به او عطا می شود که می فهمد آن کلام از فرشته است.»

حدیث شماره 3 باب ائمه علیهم السلام محدث و مفهّم هستند کتاب حجت اصول کافی

محمد بن اسماعیل گوید از حضرت ابوالحسن (علیه السلام) شنیدم که مى‏فرمود: «ائمه (علیهم السلام)، دانشمندان، راستگویان، فهمیدگان و محدثانند.»

شرح:

علماء (دانشمندان) اشاره به آیه شریفه «هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَ الَّذِینَ لا یَعْلَمُونَ» دارد و صادقون (راستگویان) اشاره به آیه شریفه «وَ کُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ» دارد که در حدیث 531 و 547 به ائمه علیهم السلام تأویل شد و مفهّم بر وزن مقدم به معنى فهمیده است و أئمه علیهم السلام را مفهّم گویند، زیرا پیغمبر (صلّى اللَّه علیه و آله) تفسیر و تأویل قرآن را به ایشان فهمانیده است و محدّث چنان که گفتیم براى این است که از غیب به امام حدیث و الهام می رسد.

حدیث شماره 2 باب ائمه علیهم السلام محدث و مفهّم هستند کتاب حجت اصول کافی

حکم بن عتیبه گوید روزى خدمت على بن الحسین (علیهما السلام) رفتم. حضرت فرمودند: «ای حکم آیا آیه ای را که علی بن ابی طالب (علیه السّلام) با آن قاتلش را می شناخت و با آن درباره امور بزرگ (غیبی) با مردم سخن می گفت، بلدی؟» حکم گوید من با خود گفتم: رشته اى از علم على بن الحسین (علیهما السلام) بدستم آمد که من هم بوسیله آن امور بزرگ را بدانم. به حضرت عرض کردم نه. بخدا، نمی دانم و سپس گفتم: ای پسر پیغمبر! ممکن است آن آیه را به من بفرمائید؟ فرمودند: بخدا آن آیه قول خداى- عز ذکره- است، که مى‏فرماید: «پیش از تو هیچ رسول و پیغمبر (و محدثى) نفرستادیم. (52 حج)» (در قرآن کلمه محدث نیست.) و على بن ابى طالب (علیه السلام) محدث بود. مردی که نامش عبد اللَّه بن زید و برادر مادرى على بن الحسین بود، (زیرا امام چهارم از مادر او شیر خورده بود) مثل اینکه انکار کند، گفت: سبحان‏ اللَّه! او محدث بود؟!! امام باقر علیه السلام (که در آن مجلس حاضر بود) به ما توجه کرد و فرمودند: «هان، به خدا، پسر مادر تو این را می داند.» چون چنین فرمود، آن مرد خاموش شد. امام فرمودند: «این همان است که ابوالخطّاب درباره اش به نابودی افتاد و معنای محدّث و پیامبر را ندانست.»

شرح:

 ابو الخطاب، کنیه محمد بن مقلاص است که عقیده داشت ائمه علیهم السلام پیغمبرند زیرا شنیده بود که ایشان محدثند و خیال مى‏کرد هر محدثى پیغمبر است (فرق میان آنها در حدیث 436 گذشت) ابو الخطاب سپس غلو بیشترى کرد و گفت ائمه معبودند.

علامه مجلسى (ره) گوید: به عقیده من نویسندگان در این حدیث اشتباه کرده و صدر یک حدیث را بذیل حدیث دیگر چسبانیده‏اند و آن دو حدیث را در مرآت ص 196 نقل می کند.

حدیث شماره 1 باب ائمه علیهم السلام محدث و مفهّم هستند کتاب حجت اصول کافی

عبیدة بن زراره گوید امام باقر (علیه السلام) نزد زراره فرستاد تا به حکم بن عتیبة گوید که اوصیاء محمد علیه و علیهم السلام محدثند.

شرح:

حکم بن عتیبه زیدى مذهب و استاد زراره بود پیش از شیعه شدنش؛ و مقصود امام از سفارش به او این است که بداند زید امام نیست، زیرا خود حکم می دانسته که زید با عالم غیب ارتباط ندارد.