رمز حیات

اللهم عجل لولیک الفرج والعافیه والنصر و اجعلنا من خیر اعوانه وانصاره والمستشهدین بین یدیه
رمز حیات

آیه امروز:

کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَکْنُونٌ ﴿۴۹ صاقات﴾
گوئی (از لطافت و سفیدی) همچون تخم شترمرغی هستند که (در زیر بال و پر مرغ) پنهان مانده (و دست انسانی هرگز آن را لمس نکرده است).

رمز حیات

رمز حیات

طبقه بندی موضوعی

رمز حیات

اللهم عجل لولیک الفرج والعافیه والنصر و اجعلنا من خیر اعوانه وانصاره والمستشهدین بین یدیه

۷ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «باب به کار بستن علم» ثبت شده است

حدیث شماره 7 باب به کار بستن علم کتاب فضل علم اصول کافی


امام باقر علیه السلام مى فرمود: چون علم را شنیدید به کار ببندید و باید دل هاى شما گنجایش کافى داشته باشد (زیادتر از استعداد و حوصله خود علم را فرا نگیرید) زیرا اگر دانش زیاد و فراوان باشد و دل گنجایش پذیرش آن را نداشته باشد شیطان بر آن مسلط‍‌ مى‌شود و چون شیطان به دشمنى شما برخاست هرچه دارید و مى‌دانید در برابرش به کار گیرید، زیرا مکر شیطان بسیار سست است، (راوى گوید) گفتم: چیست که مى‌دانیم‌؟ فرمود: با او مبارزه کنید به آنچه از قدرت خداى عزوجل براى شما آشکار گشته است.

شرح :
دشمنى شیطان این است که در اصول دین انسان وسوسه و تشکیک کند در آنجا باید انسان او را به همان ادله مختصری که می داند جواب گوید مثلاً در اثبات صانع گوید: این جهان منظم بى صانع نمى شود و راجع به نبوت و امامت به علم و حلم و معجزه آنها استدلال کند.

حدیث شماره 6 باب به کار بستن علم کتاب فضل علم اصول کافی

امیرالمؤمنین علیه السلام در سخنرانى منبر خویش فرمود: اى مردم هرگاه دانستید، به علم خود عمل کنید شاید که هدایت شوید. عالمى که برخلاف علمش عمل کند همانند انسان نادان سرگردانى است که از نادانى به هوش نمی آید بلکه حجت بر او کامل تر می شود و حسرت عالمى که از علم خویش جدا شده، بیشتر از حسرت جاهل سرگردان در جهالت است و هر دو سرگردان و خوابند. تردید و دودلى به خود راه ندهید تا به شک افتید و شک نکنید تا کافر شوید و به خود اجازه ندهید (از خود سلب مسؤلیت نکنید) تا سست شوید و در راه حق سست نشوید تا زیان یابید. حق این است که دین را بفهمید و فهمیدن این است که فریب نخورید. همانا خیر خواه ترین شما نسبت به خود مطیع ترین شما نسبت به خداست و خائن ترین شما با خود نافرمانترین شما به خداست، کسی که اطاعت خدا کند ایمن گردد و مژده یابد و آنکه نافرمانى خدا کند نومید گردد و پشیمان شود.

حدیث شماره 5 باب به کار بستن علم کتاب فضل علم اصول کافی


مفضل گوید: به امام صادق علیه السلام عرض کردم! اهل نجات به چه علامت شناخته شود؟ فرمودند: «هرکس کردارش موافق گفتارش باشد گواهى نجات او ثبت گردیده(یعنى پیروز و اهل نجات است)و کسى که کردارش موافق گفتارش نیست دینش لرزان و عاریتى است(یعنى شکست خورده است.)»

حدیث شماره 4 باب به کار بستن علم کتاب فضل علم اصول کافی


مردى خدمت امام سجاد علیه السلام آمد و از او مسائلى پرسید و آن حضرت جواب دادند، سپس بازگشت تا همچنان بپرسد، حضرت فرمود: در انجیل نوشته است که: «تا بدانچه دانسته اید، عمل نکرده اید؛ از آنچه نمیدانید نپرسید، همانا علمى که به آن عمل نشود جز کفر (ناسپاسى) داننده و دورى او را از خدا نیفزاید.»

حدیث شماره 3 باب به کار بستن علم کتاب فضل علم اصول کافی


امام صادق علیه السّلام فرمود:به یقین چون عالم به علم خود عمل نکند اندرز او از دلها بلغزد و فروریزد و بر دل ننشیند و بى‌اثر باشد چنانکه قطره باران از روى سنگ صاف فروریزد و در آن فرونرود.

حدیث شماره 2 باب به کار بستن علم کتاب فضل علم اصول کافی

امام صادق علیه السلام فرمود: علم با عمل همدوش است (نجات و رستگارى انسان به هر دو مربوط است) هر که بداند باید عمل کند و هر که عمل کند باید بداند، علم عمل را صدا زند اگر پاسخش گوید بماند و گرنه کوچ کند. (مثلاً کسى که مى داند اطاعت خدا خوب است و لازم، گویا همان دانستن او را به زبان حال صدا مى زند و مى گوید تو که مى دانى اطاعت خدا خوب است اطاعت کن، اگر فرمان برد علمش ثابت و بر جا ماند و گرنه با شک و شبهه و فراموشى از میان برود.)

حدیث شماره 1 باب به کار بستن علم کتاب فضل علم اصول کافی

 

سلیم گوید شنیدم امیرالمؤمنین را که از رسول خدا (صلّى الله علیه و آله) خبر می داد که آن حضرت در سخنش می فرمود: «مردم دانشمند دو گروهند: دانشمندى که علم خود را بکار بسته و این فرد، رستگار است و دانشمندى که علمش را کنار گذاشته و این فرد، هلاک شده است. همانا دوزخیان از بوى گند عالم بى‌عمل در آزار و اذیتند و میان دوزخیان ندامت و حسرت آن کس سخت‌تر است که در دنیا بنده‌اى را بسوى خدا خوانده و او پذیرفته و اطاعت خدا کرده و خدا او را به بهشت برده، ولی خود دعوت‌کننده را به سبب عمل نکردن و پیروى هوس و درازى آرزویش به جهنم برده است، پیروى هوس از حق جلوگیری می کند و درازى آرزو، آخرت را از یاد برد.»