حدیث شماره 10 باب نهی از سخن گفتن در چگونگی کتاب توحید اصول کافی
ابن عتیک گوید درباره صفت خدا از امام باقر (علیه السلام) پرسیدم حضرت دستش به سوى آسمان بلند کرد و فرمود: «والاست خداى جبار، والاست خداى جبار، هر که به آنچه آنجاست دست درازى کند هلاک گردد.»
حدیث شماره 9 باب نهی از سخن گفتن در چگونگی کتاب توحید اصول کافی
امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمودند: «یک یهودى که نامش «سبحت» بود خدمت رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) آمد و عرض کرد: اى رسول خدا آمده ام تا درباره پروردگارت از تو سؤال کنم. اگر پاسخ مرا دادى مى پذیرم و گرنه بر مى گرددم. پیامبر فرمودند: «از آنچه خواهى بپرس.» گفت: پروردگارت در کجاست؟ فرمودند: «او در همه جاست و در جاى محدودى نیست.» گفت: او چگونه است؟ فرمودند: «چگونه توانم پروردگارم را با چگونگى توصیف کنم در حالی که چگونگى مخلوق است و خدا با مخلوقش توصیف نشود.» گفت: از کجا بدانیم تو پیغمبر خدائى؟ وقتی این را گفت هر سنگ و چیز دیگری که در اطرافش بود با لغت عربی گویا گفتند ای سبحت! او فرستاده خداست. سبحت گفت: تا امروز مطلبى واضح تر از این ندیده ام. سپس گفت: گواهی دهم که معبودى جز خدا نیست و تو فرستاده خدایی.»
حدیث شماره 8 باب نهی از سخن گفتن در چگونگی کتاب توحید اصول کافی
امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمودند: «اى پسر آدم! اگر دل تو را پرنده‌اى بخورد، سیرش نکند و اگر سر سوزنى بر دیده‌ات نهند آن را بپوشاند و کور کند، و تو می خواهى با این دو (عضو کوچک) سلطنت آسمانها و زمین را بشناسى، اگر راست مى گوئى آن خورشید است که مخلوقى از مخلوقات خداست، اگر توانستى چشمت را به آن بدوزى، پس چنانست که تو مى گوئى.»
حدیث شماره 7 باب نهی از سخن گفتن در چگونگی کتاب توحید اصول کافی
امام باقر (علیه السلام) فرمودند: «از تفکر درباره خدا بپرهیزید، ولى اگر خواستید در عظمتش بیندیشید، به عظمت خلقش نظر کنید.»
حدیث شماره 6 باب نهی از سخن گفتن در چگونگی کتاب توحید اصول کافی
امام صادق (علیه السلام) فرمود: «پادشاه عظیم الشأنی در مجلس خود نسبت به پروردگار متعال سخن ناروا گفت، پس از آن گم گشت و معلوم نشد کجا رفت.»
حدیث شماره 5 باب نهی از سخن گفتن در چگونگی کتاب توحید اصول کافی
امام صادق (علیه السلام) فرمود: «هر که درباره خدا فکر کند که او چگونه است، هلاک گردد.»
حدیث شماره 4 باب نهی از سخن گفتن در چگونگی کتاب توحید اصول کافی
امام باقر (علیه السلام) به زیاد فرمود: «اى زیاد از گفتگوهایی که باعث دشمنى می شود بپرهیز که باعث شک می شود و عمل نیک تو را تباه کند و صاحبش را هلاک می نماید و ممکن است (در آن میان) کسی سخنی بگوید که آمرزیده نشود. در زمان گذشته مردم علمى را که به آنها داده شده بود، ترک کردند و به دنبال علمى که از آن نهى شده بودند، رفتند؛ تا آنجا که سخنشان به خدا رسید و سرگردان شدند و کارشان (در حیرت و سردرگمی) به جائى رسید که مردى را از پیش او صدا مى زدند و او به پشت سرش جواب مى داد و از پشت سرش صدا مى کردند و او به پیش رو پاسخ مى گفت.» و در روایت دیگر است: «تا آنجا که در زمین سرگردان شدند.»
حدیث شماره 3 باب نهی از سخن گفتن در چگونگی کتاب توحید اصول کافی
امام صادق (علیه السّلام) به محمد بن مسلم فرمودند: «اى محمد! مردم همواره از هر درى سخن گویند تا آنجا که درباره خدا هم به سخن پردازند؛ پس وقتی آن را شنیدید، بگویید: شایسته پرستش جز خدای یکتای بی مانند نیست.»
حدیث شماره 2 باب نهی از سخن گفتن در چگونگی کتاب توحید اصول کافی
امام صادق علیه السلام فرمودند: «خداى عزوجل مى فرماید: «و اینکه پایان (همه امور) به سوی پروردگارتوست. (42 نجم)» پس چون سخن به خدا رسید، باز ایستید.»
حدیث شماره 1 باب نهی از سخن گفتن در چگونگی کتاب توحید اصول کافی
امام باقر علیه السلام فرمودند: «درباره آفریدگان خدا سخن گوئید و درباره خدا سخن نگوئید؛ زیرا سخن راجع به خدا، جز سرگردانی برای گوینده، چیزی نیفزاید.» و در روایت دیگرى از حریز آمده است: «درباره هر چیزى سخن گوئید ولى درباره ذات خدا سخن نگوئید.»
