بسم الله الرحمن الرحیم
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ ادْخُلُواْ فِی السِّلْمِ کَآفَّةً وَلاَ تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ ﴿۲۰۸﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید همگى به اطاعت (خدا) درآیید و گام هاى شیطان را دنبال مکنید که او براى شما دشمنى آشکار است!
در آیه ی شریفه 208 پروردگار عالمیان امر فرمود: «ای مردم همگی وارد سلم شوید». جالب است بدانید لغت «سلم» تنها یک بار در کل قرآن به کار رفته است و آن هم در این آیه است. دستوری که خداوند به همه ی مردم داده است و لازم نمی دانسته که این دستور را تکرار نماید. زیرا دستور واضح، روشن و غیرقابل انکار است و مردم می دانند تبعیت از دستور چه محاسن و عدم پیروی، چه معایبی را به همراه دارد. بلافاصله پس از این دستور پروردگار بلندمرتبه دستور می دهد که «از وسوسه های شیطان پیروی ننمایید، همانا او برای شما دشمنی آشکار است».
نکته: عبارت «وَلاَ تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ» عیناً در آیه ی 168 نیز آمده است. در آنجا خداوند متعال پس از پایان بیان شروط لازم برای تقوا، دستور به عدم پیروی از وسوسه های شیطان را می دهد.
اولاً در اینجا مشخص است که هدف اصلی شیطان، خارج کردن انسان از سلم است.
دوماً شروط لازم برای ورود به سلم را می توان همان شروط لازم تقوا دانست.
بنابراین می توان گفت شیطان سعی می کند از دو طریقِ زیر انسان را از سلم خارج نماید (آیه ی 169):
1. دستور به بدی و فحشاء
2. چیزهایی را ندانسته به خداوند نسبت دادن (توضیحات مربوط به این عنوان در آیه ی 169 بیان گردید)
مشخص می گردد که تأثیر «نسبت ندانسته به خداوند دادن»، نارضایتی از پروردگار عالمیان است و این نارضایتی سبب خواهد شد که انسان از مقام سلم خارج گردد (آیه ی 208).
