بسم الله الرحمن الرحیم
آیا ما هم بعثتی داریم؟ برانگیخته شدنی ازروی عادتها و جبرها و اسارتها؟ این رشد وشکوفه زدن ما و از دل خاک سر درآوردن ما، در کدام بهار عمرمان اتفاق خواهد افتاد؟ آیا عید مبعث، عید آزادی ما هم هست؟
بعث یعنی بیدارشدن و پلک تازه و دوباره‌ای به هستی زدن. چه پیوندی است در این بعثت رسول و زیارت علی و هجرت حسین بن علی؟ (از اعمال سفارش شده در روز 27 رجب زیارت امیر المومنین است و بنا بر تواریخ موثق، سیدالشهدا در همین روز از خانۀ دل خود، بار بست و به سمت ربَّش رهسپارشد) این چه پیوند عجیبی است که رسول، در یک روز، از غار تنهایی خویش بیرون می آید و زیارت ابوتراب که او امیر خاکیان است و برخاک امیر، نه مانند ما اسیرخاک و آغازحرکت حسین علی در همین روز که او به سمت خدا و برای خدا حرکتش را آغاز کرد.
بعثت یعنی دوباره متولد شدن. عیسی علیه‌السلام به این بعثت آدمی اشاره دارد؛ که در بعثت، حرکت آدمی و خارج شدن او و روانه شدن او آمده است؛ حرکتی رو به بی نهایت. خارج‌شدن از غریزه ها به سمت وظیفه ها و روانه شدن و هجرت آدمی به سوی آن مقصد بی مرز که در معنای بعثت حرکت، روانه‌شدن و بیدارشدن آمده است؛ حرکتی به سمت بی نهایت، نه خلق و دنیا و نفس و شیطان. روانه‌شدن برای او، نه حتی برای بهشت و مزد و اجر.
هرکس بعثتی دارد و به اندازه بعثتش همراهی با ولی دارد و به همان اندازه، برای اوحساب باز می کنند. «یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَسْبُکَ اللّهُ وَمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ» (ای پیامبر، خداوند و مؤ منانی که از تو پیروی میکنند برای حمایت تو کافی است (؛ فقط بر آنها تکیه کن)! – 64 انفال)؛ تبعیت و همراهی او ملاک برای محاسبه ما است.
عجب رابطه عجیب عجین‌شده ای بین بعثت رسول و زیارت علی بن ابیطالب هست؟ آیا در بعثتی که الگویش ابوتراب است، ما هم دل ازدل تراب بیرون فرستاده‌ایم؟
آیا ما همراه رسول، از دل این همه عادت و غریزه به سمت وظیفه، بعثتی داشته ایم؟ آیا ما با علی و در کنار علی، به رشدی رسیده ایم که اسیرخاک نمانیم و از دل این دنیای خاکی جوانه بزنیم و سر از خاک برآریم؟ آیا ما همراهی با حسین بن علی را در انگیزه ها و هدف ها داریم؟
+ متن نوشته امیر سجادی، سایت عین صاد.
بعثت پیامبر مکرم اسلام حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم رو خدمت همه دوستداران و رهروان آن حضرت تبریک عرض می نمایم.