رمز حیات

بسم الله الرحمن الرحیم

در آیه­ ی 196 خداوند متعال احکام مربوط به قربانی در ایام حج را بیان می ­نماید. این احکام عبارتند از:

1. آنچه از قربانی برایتان میسر است، در محل مخصوص آن(قربانگاه) هدیه کنید.

2. اگر ایمن نبودند و نمی توانستند حج را به جا آورند، باید قربانی را بدهند.

3. با ایمن شدن، قربانی در محل قربانگاه داده و سر خود را بتراشند.

4. اگر تراشیدن سر برای آنها (به دلیل مریضی و یا اذیت شدن) ممکن نیست، روزه، صدقه و یا گوسفند فدیه دهند.

5. اگر نمی توانند قربانی دهند، سه روز در حج و هفت روز بعد از بازگشت روزه بگیرند.

علاوه بر اجکام مربوط به قربانی، این آیه شامل دو دستور دیگر در ابتدا و انتهای آن می­ باشد:

1. حج و عمره را برای خداوند به جا آورید.

نکته: در واقع باید دقت داشت که خدای ناکرده هدف از حج رفتن به دست آوردن آبرو و یا حاجی شنیدن نباشد که در این صورت حج ارزشی نخواهد داشت.

2. نسبت به خداوند تقوا پیشه کنید و بدانید همانا خداوند سخت عقاب است.

بعد از بیان احکام، خداوند متعال به وسیله­ ی این دستور هشداری صریح به تمامی مخلوقات می­ دهد. به این معنا که هرکس تقوای الهی پیشه نکند، بسیار زیان خواهد نمود. با توجه به این هشدار می ­توان متوجه شد که در صورت رعایت نکردن این احکام در حج، انسان از دایره­ ی تقوا خارج می­ گردد.

نکته: با توجه به دستور قبلی مبنی بر عدم بخل، شاید بتوان گفت یکی از علل کم شدن قربانی، تعلق خاطر به دنیا باشد.