بسم الله الرحمن الرحیم
در آخرین پست قرآنی آیات 213 و 214 را با یکدیگر خواندیم، اکنون توضیحات مربوط به این آیات رو در ادامه می خوانیم:
یک بار دیگر داستان آیات 204 الی 212 را با یکدیگر مرور می کنیم. ابتدا خداوند متعال در آیات 204 الی 206 ویژگی های اصلی دشمنان حقیقی را بیان می نماید، سپس در آیه ی 207 ویژگی اصلی الگو مطرح می شود، در ادامه آیات 208 و 209 وظیفه ی مؤمنین را مشخص می کنند. آیات 210 الی 212 نیز سرگذشت کسانی را که از انجام وظیفه سرپیچی کرده اند، بیان می کند. البته همه ی این مباحث به طور مبسوط در جزءِ یک مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. اما در این آیات عبارات خطاب به مسلمانان است، در حالی که در جزءِ یک قوم بنی اسرائیل و حضرت ابراهیم مورد خطاب قرار گرفته بودند.
آیه ی 213 به صورت مستقیم یکی بودن فطرت همه ی اقوام را مطرح می کند. در واقع قومیت ها عامل تغییر سرنوشت ها نیستند، آنچه حائز اهمیت است انتخاب خود انسان است. همچنین این آیه می فرماید در میان همه ی اقوام انبیا مبعوث شده و همراه آنان کتاب نازل شده است. انبیا نیز توسط آن کتاب (قوانین الهی) آنچه را مردم نسبت به آن اختلاف می ورزند، برایشان مشخص می نمایند. به عبارت دیگر انبیا نه تنها راه درست و غلط را نشان داده بلکه در صورت امکان، حکومت نیز می کنند. نسبت به حکم انبیا تنها کسانی اختلاف افکنی می کنند، که پس از روشن شدن حق و باطل برایشان، دچار بغی شده اند. در واقع عامل اختلاف، بغیِ این عده است.
+ بَغْی، تعبیری قرآنی به معنای تجاوزگری که زمینه‌ساز اصطلاحی فقهی به معنای سرکشیگروهی از مسلمانان در برابر امام مشروع بوده است. (برگرفته از ویکی فقه و پرسمان)
ادامه دارد...