رمز حیات

بسم الله الرحمن الرحیم

خانواده

یتیم

فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الْیَتَامَى قُلْ إِصْلَاحٌ لَهُمْ خَیْرٌ وَإِنْ تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَانُکُمْ وَاللَّهُ یَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَأَعْنَتَکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿۲۲۰﴾

[آری، تا] درباره [آنچه به صلاح] دنیا و آخرت [است] بیندیشید. و از تو درباره یتیمان می پرسند، بگو: اصلاح امور آنان بهتر است، و اگر با آنان معاشرت کنید و امورتان را با امورشان بیامیزید [کاری خداپسندانه است] آنان برادر دینی شما هستند، و خدا افسادگر [در امور یتیم] را از اصلاح گر بازمی شناسد. و اگر خدا می خواست شما را [در تکلیف و مسؤولیت نسبت به مال و جان یتیم] به زحمت می انداخت؛ مسلماً خدا توانای شکست ناپذیر و حکیم است.

پروردگار عالمیان، در آیه ­ی 83، عهدهای قوم بنی ­اسرائیل را ذکر نموده است. در آن آیه خداوند متعال عهد احسان به یتیمان را بلافاصله پس از والدین و نزدیکان ذکر نموده است. این مسئله اهمیت ویژه ­ی جایگاه یتیمان را در نظام اجتماعی مشخص می­ کند. به عبارت دیگر توجه به یتیمان مقدم بر مسکینان و دیگر مردم است. در واقع انسان ­های نیازمندِ محبت، بر انسان­ های نیازمندِ مال و ثروت مقدم هستند.

در آیه­ ی 220 نیز خداوند متعال به طور خاص به توجه نسبت به یتیمان تأکید نموده است. پروردگار عالمیان در این آیه فرموده است، اگر با هم زندگی می ­کنید، همچون برادرانتان با آن­ ها رفتار نمایید. به عبارت دیگر با توجه به اینکه در میان عموم جامعه، نزدیک­ ترین شخص از نزدیکان درجه­ ی دو به انسان، برادر او است، ذات اقدس اله یتیم را همسنگ برادر قرار داده است. شدت دستور با توجه هشدار پس از آن مشخص می ­گردد.

شاید منظور از عدم سختگیری در این آیه، قرار ندادن منزلت یتیم، همسنگ وابستگان درجه ­ی یک باشد. این امر نشان از مسؤولیت سنگین انسان در برابر خانواده ­اش دارد. در آیات 221 الی 242 به صورت گسترده راجع به خانواده و مخصوصاً همسر صحبت شده است.