بسم الله الرحمن الرحیم
قسم
وَلاَ تَجْعَلُواْ اللّهَ عُرْضَةً لِّأَیْمَانِکُمْ أَن تَبَرُّواْ وَتَتَّقُواْ وَتُصْلِحُواْ بَیْنَ النَّاسِ وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ﴿۲۲۴﴾
خدا را در معرض سوگندهای خود قرار ندهید! و برای اینکه نیکی کنید، و تقوا پیشه سازید، و در میان مردم اصلاح کنید (سوگند یاد ننمایید)! و خداوند شنوا و داناست.
لاَّ یُؤَاخِذُکُمُ اللّهُ بِاللَّغْوِ فِیَ أَیْمَانِکُمْ وَلَکِن یُؤَاخِذُکُم بِمَا کَسَبَتْ قُلُوبُکُمْ وَاللّهُ غَفُورٌ حَلِیمٌ﴿۲۲۵﴾
خدا شما را به سوگندهای لغو مؤاخذه نکند و لیکن به آنچه در دل دارید مؤاخذه خواهد کرد و خدا بسیار آمرزنده و بردبار است.
1. برای انجام کارهایتان، به خداوند سوگند نخورید.
2. خداوند شما را به خاطر سوگندهای الکی مؤاخذه نمیکند.
3. به خاطر آنچه در قلبهایتان هست، مؤاخذه خواهید شد.
نکته: طبق آیه ی 177، تنها متقین می توانند تمام آن کارهای درست را انجام دهند، به عبارت دیگر متقین بر درستکاران اولا هستند. طبق آیه ی 130 نیز حضرت ابراهیم در آخرت از صالحین است، از طرفی ایشان از برگزیدگان الهی نیز هستند، لذا می توان گفت صالحین بر متقین اولا هستند. بنابراین الفاظ «تَبَرُّوا، تَتَّقُوا و تُصْلِحُوا» به ترتیب از پایین به بالا ذکر شده اند.