بسم الله الرحمن الرحیم
پادشاه
وَقَالَ لَهُمْ نِبِیُّهُمْ إِنَّ آیَةَ مُلْکِهِ أَن یَأْتِیَکُمُ التَّابُوتُ فِیهِ سَکِینَةٌ مِّن رَّبِّکُمْ وَبَقِیَّةٌ مِّمَّا تَرَکَ آلُ مُوسَى وَآلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلآئِکَةُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لَّکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ﴿۲۴۸﴾
و پیامبرشان به آنها گفت: در حقیقت نشانه ی پادشاهى او این است که تابوت [عهد] که در آن آرامشی از جانب پروردگارتان است و بازمانده اى از آنچه خاندان موسى و خاندان هارون [در آن] بر جاى نهاده اند، برای شما می آید، در حالى که فرشتگان آن را حمل مىکنند. مسلماً اگر مؤمن باشید براى شما در آن [رویداد] نشانه اى است.
1. ابتدا بزرگان بنی اسرائیل نزد پیامبرشان میروند و از او تقاضا میکنند که برایشان پادشاهی تعیین نماید.(آیه ی 246)
2. هدف آنها این است که تحت لوای این پادشاه بتوانند بجنگند.(آیه ی 246)
3. پیامبرشان به آنها میگوید: با واجب شدن قتال و برگزیده شدن پادشاه از جنگ کردن سرپیچی نمیکنید؟(آیه ی 246)
4. آنها کاملاً مطمئن گفتند: در حالی که از دیارمان و از میان فرزندانمان خارج شده ایم، چه چیزی برای ما باقیمانده که جنگ نکنیم؟(آیه ی 246)
5. اما هنگامی که بر آنها جنگ واجب شد، رو برگرداندند، مگر اندکی و خداوند نسبت به ظالمان داناست.(آیه ی 246)
نکته: هنگامی که انسان در معرض عمل قرار میگیرد، میتواند عیار مردانگی خود را به درستی بشناسد و اگرنه در موقع ادعا، همه داعیه ی مردانگی دارند.
6. پیامبرشان به آنها گفت: خداوند طالوت را به عنوان پادشاه مبعوث نموده است.(آیه ی 247)