رمز حیات

بسم الله الرحمن الرحیم

آزمون

در این پست بخش پایانی حضرت طالوت رو میخونیم :

15. همراهیان حضرت گفتند طاقت یک روز مقابله با جالوت و سپاهیانش را نداریم.

نکته: در این مرحله تفاوت میان کسانی که هنوز نفس خویش را همراه دارند و کسانی که تماماً خود را به خداوند متعال سپرده­ اند مشخص گشت.

16. کسانی که گمان می­کردند خداوند خویش را ملاقات خواهند نمود، گفتند:

«چه بسیار گروه اندکی که بر گروه بسیاری غالب شدند»

نکته: با توجه به آیات 45 و 46 همین سوره، این خصوصیت از ویژگی­های خاشعین است. در واقع سربلندی در امتحان قبلی سبب ایجاد عجب و غرور در آن­ها نشده است و نفس خویش را زیر پا گذاشته­ اند.

17. و خداوند متعال همراه صابران است.

در پایان آیه­ ی 249، خداوند متعال فرموده است « والله مع الصابرین». این عبارت در آیه­ ی 151 نیز بیان شده بود. در آن آیه پروردگار عالمیان امر فرموده بود که از صبر و نماز کمک بگیرید. از طرفی در آیه­ ی 45 نیز خداوند امر به کمک گرفتن از صبر و نماز نموده بود. بنابراین می­توان با کنار هم قرار دادن آیات 45، 151 و 249 نتیجه گرفت که خشوع انسان سبب می­شود از صبر و نماز کمک گرفته و این کمک گرفتن عاملی می­شود که به مرور زمان تربیت شده تا جایی که در سخت­ترین امتحانات الهی نیز سربلند شود.

بسم الله الرحمن الرحیم

آزمون

فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِالْجُنُودِ قَالَ إِنَّ اللّهَ مُبْتَلِیکُم بِنَهَرٍ فَمَن شَرِبَ مِنْهُ فَلَیْسَ مِنِّی وَمَن لَّمْ یَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّی إِلاَّ مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِیَدِهِ فَشَرِبُواْ مِنْهُ إِلاَّ قَلِیلًا مِّنْهُمْ فَلَمَّا جَاوَزَهُ هُوَ وَالَّذِینَ آمَنُواْ مَعَهُ قَالُواْ لاَ طَاقَةَ لَنَا الْیَوْمَ بِجَالُوتَ وَجُنودِهِ قَالَ الَّذِینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلاَقُو اللّهِ کَم مِّن فِئَةٍ قَلِیلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً کَثِیرَةً بِإِذْنِ اللّهِ وَاللّهُ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿۲۴۹﴾

و چون طالوت با لشکریان [خود] بیرون شد گفت: همانا ‏خداوند شما را به وسیله ­ی رودخانه ‏اى می­ آزماید، پس هرکس از آن بنوشد، پس از [پیروان] من نیست و هرکس از آن نخورد،  پس همانا او از [پیروان] من است. مگر کسى که با دستش کفى برگیرد. پس [همگى] نوشیدند از آن، جز اندکى از آن­ها و هنگامى که [طالوت ] با کسانى که همراه وى ایمان آورده بودند از آن [نهر] گذشتند، گفتند: امروز ما را یاراى [مقابله با] جالوت و سپاهیانش نیست، کسانى که گمان می­کردند همانا خداوند را ملاقات خواهند نمود، گفتند: بسا گروهى اندک که بر گروهى بسیار به اذن خداوند پیروز شدند و خداوند همراه شکیبایان است.

11. حضرت طالوت با سپاهیان بیرون رفت تا به نهری رسید.

12. خداوند متعال آن­ها را با آن نهر امتحان نمود. حضرت طالوت گفت کسی از آب این نهر نخورد مگر به اندازه­ ی یک کف دست، از من است، در غیر این صورت از من نیست.

13. از آن آب نوشیدند مگر اندکی از آن­ها

14. سپس حضرت طالوت با همراهیانش از آن نهر گذشتند.

نکته:خداوند متعال کسانی را که از آب ننوشیدند، مؤمنین خطاب می­نماید. در واقع می­توان گفت نشانه­ ی ایمان اطاعت از ولی خداوند است.

نکته: مجدداً در این مرحله هم عده­ ی بسیاری از همراهان حضرت طالوت ریزش می­نمایند(مرحله­ ی اول اطاعت از پیامبر خداوند بود و این مرحله اطاعت از ولی خداوند).

بسم الله الرحمن الرحیم

پادشاه

7. گفتند: ما از او سزاوارتریم به دلیل این­که از او ثروتمند­تریم.(آیه­ ی 247)

8. گفت: همانا خداوند او را برگزید و در علم و جسم نسبت به شما برتری داد.(آیه­ ی 247)

9. خداوند پادشاهیش را به هرکس بخواهد می­دهد و خداوند علیمی وسیع است.(آیه­ ی 247)

نکته: امیر مؤمنان نیز به اعتراف همگان در زمان پیامبر مکرم اسلام(ص) از لحاظ علمی و جسمی نسبت به دیگران (به جز پیامبر) برتری داشتند و ملاک برتری ثروت و یا سن نیست.

نکته: پادشاه و خلیفه ی خداوند بر روی زمین، از جانب خود خداوند تعیین می شود و به هیچ کس مربوط نیست و حق دخالت ندارد.

10. تابوتی به همراه باقیمانده­ های حضرت موسی و حضرت هارون به عنوان نشانه­ ی پادشاهی طالوت برای آرامش قلب مؤمنان نازل شد.(آیه­ ی 248)

نکته: برای این­که مؤمنان اطمینان پیدا کنند که خداوند متعال حضرت طالوت را انتخاب نموده و پیامبرشان از جانب خود حرفی نزده است، نشانه­ هایی به عنوان معجزه بر آن­ها ظاهر گشت. 

روز جمعه است و دعا برای فرج امام زمان عج فراموش نکنیم ...

بسم الله الرحمن الرحیم

پادشاه

وَقَالَ لَهُمْ نِبِیُّهُمْ إِنَّ آیَةَ مُلْکِهِ أَن یَأْتِیَکُمُ التَّابُوتُ فِیهِ سَکِینَةٌ مِّن رَّبِّکُمْ وَبَقِیَّةٌ مِّمَّا تَرَکَ آلُ مُوسَى وَآلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلآئِکَةُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لَّکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ﴿۲۴۸﴾

و پیامبرشان به آن­ها گفت: در حقیقت نشانه­ ی پادشاهى او این است که تابوت [عهد] که در آن آرامشی از جانب پروردگارتان است و بازمانده‏ اى از آنچه خاندان موسى و خاندان هارون [در آن] بر جاى نهاده‏ اند، برای شما می­ آید، در حالى که فرشتگان آن را حمل مى‏کنند. مسلماً اگر مؤمن باشید براى شما در آن [رویداد] نشانه ‏اى است.

1. ابتدا بزرگان بنی ­اسرائیل نزد پیامبرشان می­روند و از او تقاضا می­کنند که برایشان پادشاهی تعیین نماید.(آیه ­ی 246)

2. هدف آن­ها این است که تحت لوای این پادشاه بتوانند بجنگند.(آیه ­ی 246)

3. پیامبرشان به آنها می­گوید: با واجب شدن قتال و برگزیده شدن پادشاه از جنگ کردن سرپیچی نمی­کنید؟(آیه­ ی 246)

4. آن­ها کاملاً مطمئن گفتند: در حالی که از دیارمان و از میان فرزندانمان خارج شده­ ایم، چه چیزی برای ما باقیمانده که جنگ نکنیم؟(آیه­ ی 246)

5. اما هنگامی که بر آن­ها جنگ واجب شد، رو برگرداندند، مگر اندکی و خداوند نسبت به ظالمان داناست.(آیه­ ی 246)

نکته: هنگامی که انسان در معرض عمل قرار می­گیرد، می­تواند عیار مردانگی خود را به درستی بشناسد و اگرنه در موقع ادعا، همه داعیه­ ی مردانگی دارند.

6. پیامبرشان به آن­ها گفت: خداوند طالوت را به عنوان پادشاه مبعوث نموده است.(آیه­ ی 247)

بسم الله الرحمن الرحیم

پادشاه

خداوند داستان حضرت طالوت رو اینجا میفرمایند ، ابتدا آیاتش رو با هم میخونیم .

أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلإِ مِن بَنِی إِسْرَائِیلَ مِن بَعْدِ مُوسَى إِذْ قَالُواْ لِنَبِیٍّ لَّهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِکًا نُّقَاتِلْ فِی سَبِیلِ اللّهِ قَالَ هَلْ عَسَیْتُمْ إِن کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِتَالُ أَلاَّ تُقَاتِلُواْ قَالُواْ وَمَا لَنَا أَلاَّ نُقَاتِلَ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِن دِیَارِنَا وَأَبْنَآئِنَا فَلَمَّا کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْاْ إِلاَّ قَلِیلًا مِّنْهُمْ وَاللّهُ عَلِیمٌ بِالظَّالِمِینَ ﴿۲۴۶﴾

آیا به [حال] سران بنى­ اسرائیل پس از موسى ننگریستی، آنگاه که به پیامبرى از خود گفتند: پادشاهى براى ما مبعوث کن، تا در راه خداوند پیکار کنیم. [آن پیامبر] گفت آیا اگر جنگیدن بر شما مقرر گردد، سرپیچی نمی­کنید که پیکار نکنید؟ گفتند: چه چیزی برای ماست که در راه خدا نجنگیم، و با آنکه ما از دیارمان و از [نزد] فرزندانمان بیرون رانده شده ‏ایم. پس هنگامى که جنگ بر آنان مقرر شد، جز شمارى اندک از آنان [همگى] پشت کردند و خداوند به [حال] ظالمان داناست.

 وَقَالَ لَهُمْ نَبِیُّهُمْ إِنَّ اللّهَ قَدْ بَعَثَ لَکُمْ طَالُوتَ مَلِکًا قَالُوَاْ أَنَّى یَکُونُ لَهُ الْمُلْکُ عَلَیْنَا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْکِ مِنْهُ وَلَمْ یُؤْتَ سَعَةً مِّنَ الْمَالِ قَالَ إِنَّ اللّهَ اصْطَفَاهُ عَلَیْکُمْ وَزَادَهُ بَسْطَةً فِی الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ وَاللّهُ یُؤْتِی مُلْکَهُ مَن یَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ ﴿۲۴۷﴾

و پیامبرشان به آنان گفت: همانا ‏خداوند قطعاً طالوت را برای شما پادشاه مبعوث کرده است. گفتند چگونه او را بر ما پادشاهى باشد در حالی که ما به پادشاهى از او سزاوارتریم و به او از حیث مال گشایشى داده نشده است؟ گفت: همانا ‏خداوند او را بر شما برگزیده است و او را در علم و [نیروى] جسم فزونی بخشیده است و خداوند پادشاهى خود را به هر کس که بخواهد، می‏دهد و خداوند گشایشگر داناست.

بسم الله الرحمن الرحیم

قرض نیکو

مَّن ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا کَثِیرَةً وَاللّهُ یَقْبِضُ وَیَبْسُطُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿۲۴۵﴾

کیست آن کس که به [بندگان] خداوند قرض دهد، قرضی نیکو؟ پس [خدا] آن را براى او چند برابر بیفزاید و خداوند است که [در معیشت بندگان] تنگى و گشایش پدید مى‏آورد و به سوى او بازگردانده مى‏شوید.

در ادامه خداوند متعال داستان حضرت طالوت و حضرت داوود را بیان می نماید.

چقدر خوبه که به هم کمک کنیم در مواقع سختی و تنگدستی ، خدا هم تو مالمون برکت میذاره و رزق رو زیاد میکنه .

خوبه که به فکر دیگران هم باشیم و اون لحظاتی که نیازدارن خودمون رو جای اون ها بذاریم و از کمکی که ازمون برمیاد دریغ نکنیم.

یه چیزی هم که خیلی تو این بحث پیش میاد ریا هست ... خانم ح ( رفتم تو کار سانسور ،خخخ ) میگفت که ریا شرکت است و خیلی 

از ماها دچارش میشیم گاهی و شرک خفی یکی از انواع شرک هست . مثلا ما به ظاهر برای خدا کاری میکنیم اما ته دلمون هم 

دوست داریم تعریف و تمجید بشیم از سمت دیگران و دوست داریم بگیم که چه کار خوبی کردییم ... میفرمودن که این شرک است .

خدایا هم دست خیر بهمون عنایت بفرما و هم اخلاص در عمل که فقط برای تو باشیم ...

بسم الله الرحمن الرحیم

ترس از مرگ

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ خَرَجُواْ مِن دِیَارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللّهُ مُوتُواْ ثُمَّ أَحْیَاهُمْ إِنَّ اللّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لاَ یَشْکُرُونَ ﴿۲۴۳﴾ 

آیا از [حال] کسانى که از بیم مرگ از خانه‏ هاى خود خارج شدند، در حالی که هزاران تن بودند، ننگریستی؟ پس خداوند به آنان گفت بمیرید، سپس آنان را زنده نمود. همانا خداوند نسبت به مردم صاحب بخشش است ولى بیشتر مردم سپاسگزارى نمی‏کنند.

وَقَاتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿۲۴۴﴾

و در راه خداوند قتال نمایید و بدانید همانا خداوند شنواى داناست.

آیات 243 تا 252 را می­توان پیرامون جنگ و قتال دانست. در این آیات ابتدا خداوند متعال هزاران نفری را که از ترس مرگ پا به فرار گذاشته بودند، مثال می­زند. خداوند آن­ها را کشته و سپس زنده نموده است تا بدانند مرگ بازگشت آن­ها به سوی پروردگار عالمیان است و امری است حتمی. همچنین بدانند عمر دست خداوند است، لذا فرار و ترس معنی ندارد. اینچنین آن­ها شامل فضل الهی می­شوند. لذا زمانی که جنگ در راه خداوند لازم می­شود، نباید ترسید و پا به فرار گذاشت.

ان شاءالله از زمره ی کسانی باشیم که از مرگ نمیترسند و در راه خدا جهاد میکنند .