بسم الله الرحمن الرحیم
آزمون
فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِالْجُنُودِ قَالَ إِنَّ اللّهَ مُبْتَلِیکُم بِنَهَرٍ فَمَن شَرِبَ مِنْهُ فَلَیْسَ مِنِّی وَمَن لَّمْ یَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّی إِلاَّ مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِیَدِهِ فَشَرِبُواْ مِنْهُ إِلاَّ قَلِیلًا مِّنْهُمْ فَلَمَّا جَاوَزَهُ هُوَ وَالَّذِینَ آمَنُواْ مَعَهُ قَالُواْ لاَ طَاقَةَ لَنَا الْیَوْمَ بِجَالُوتَ وَجُنودِهِ قَالَ الَّذِینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلاَقُو اللّهِ کَم مِّن فِئَةٍ قَلِیلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً کَثِیرَةً بِإِذْنِ اللّهِ وَاللّهُ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿۲۴۹﴾
و چون طالوت با لشکریان [خود] بیرون شد گفت: همانا خداوند شما را به وسیله ی رودخانه اى می آزماید، پس هرکس از آن بنوشد، پس از [پیروان] من نیست و هرکس از آن نخورد، پس همانا او از [پیروان] من است. مگر کسى که با دستش کفى برگیرد. پس [همگى] نوشیدند از آن، جز اندکى از آنها و هنگامى که [طالوت ] با کسانى که همراه وى ایمان آورده بودند از آن [نهر] گذشتند، گفتند: امروز ما را یاراى [مقابله با] جالوت و سپاهیانش نیست، کسانى که گمان میکردند همانا خداوند را ملاقات خواهند نمود، گفتند: بسا گروهى اندک که بر گروهى بسیار به اذن خداوند پیروز شدند و خداوند همراه شکیبایان است.
11. حضرت طالوت با سپاهیان بیرون رفت تا به نهری رسید.
12. خداوند متعال آنها را با آن نهر امتحان نمود. حضرت طالوت گفت کسی از آب این نهر نخورد مگر به اندازه ی یک کف دست، از من است، در غیر این صورت از من نیست.
13. از آن آب نوشیدند مگر اندکی از آنها
14. سپس حضرت طالوت با همراهیانش از آن نهر گذشتند.
نکته:خداوند متعال کسانی را که از آب ننوشیدند، مؤمنین خطاب مینماید. در واقع میتوان گفت نشانه ی ایمان اطاعت از ولی خداوند است.
نکته: مجدداً در این مرحله هم عده ی بسیاری از همراهان حضرت طالوت ریزش مینمایند(مرحله ی اول اطاعت از پیامبر خداوند بود و این مرحله اطاعت از ولی خداوند).