رمز حیات

حکمت 4 نهج البلاغه: ارزش صبر و زهد و ورع و رضا
(اخلاقى، تربیتى)

وَ قَالَ ( علیه السلام ) : الْعَجْزُ آفَةٌ وَ الصَّبْرُ شَجَاعَةٌ وَ الزُّهْدُ ثَرْوَةٌ وَ الْوَرَعُ جُنَّةٌ وَ نِعْمَ الْقَرِینُ الرِّضَى .

و درود خدا بر او، فرمود: عجز و ناتوانی آفت است؛ و صبر، شجاعت؛ و زهد، ثروت؛ و تقوا و پرهیز گاری سپری است ( در برابر گناهان و خطرات شیطان و هوای نفس)؛ و رضایت و خشنودى (از تقدیرات الهى) بهترین همنشین است.



شرح حکمت:
از امیر مؤمنان على(علیه السلام) در اصول کافی میخوانیم: « هنگامى که اشیاء با یکدیگر ازدواج کردند تنبلى و ناتوانى نیز به هم پیوستند و فرزند آنها فقر بود.»

امام صادق(صلى الله علیه وآله) مى فرماید: «تمام نیکى ها در خانه اى قرار داده شده و کلید آن زهد در دنیاست... سپس فرمود: حلاوت ایمان بر دل و جان شما حرام است تا زمانى که دل هایتان زهد در دنیا پیشه کند»

در حدیثى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله و سلم) مى خوانیم: هر چیز اساس و شالوده اى دارد و شالوده ایمان ورع است

در روایتى آمده است که موسى بن عمران(علیه السلام) به پیشگاه خداوند عرضه داشت: مرا به عملى راهنمایى کن که اگر آن را انجام دهم رضاى تو را به دست آورده باشم. خداوند به او وحى فرستاد که رضاى من (گاه) در ناخوشنودى توست و طاقت آن را ندارى....
موسى بر زمین به سجده افتاد عرض کرد خداوندا افتخار سخن گفتنت با من را به من بخشیده اى و پیش از من به کس دیگرى نداده اى و هنوز مرا به عملى راهنمایى نکرده اى که با آن رضا و خوشنودى ات را به دست آورم ; خداوند به او وحى فرستاد که رضاى من در این است که تو راضى به قضاى من باشى.