حکمت 7نهج البلاغه: ایثار اقتصادى و آخرت گرایى
(اخلاقى، اقتصادى)
وَ قَالَ (علیه السلام): الصَّدَقَةُ دَوَاءٌ مُنْجِحٌ وَ أَعْمَالُ الْعِبَادِ فِی عَاجِلِهِمْ نُصْبُ أَعْیُنِهِمْ فِی آجَالِهِمْ .
و درود خدا بر او، فرمود: صدقه دارویى است سودمند،و کردار بندگان در این جهان پیش روى چشم آنان در آن جهان است.
شرح حکمت:
در حدیث معروف نبوى(صلى الله علیه وآله) آمده است: «بیماران خود را با صدقه درمان کنید و درهاى بلا را با دعا ببندید».
شخصى خدمت امام کاظم(علیه السلام) آمد و عرض کرد: فرزندان و همسر من ده نفرند که همه بیمارند. امام فرمودند:«آنها را با صدقه درمان کن، زیرا چیزى سریع الاجابه تر و چیزى مفیدتر براى درمان بیماران از صدقه نیست».
در قرآن مجید نیز آیات فراوانى وجود دارد که ظاهر آن تجسم اعمال است مانند آنچه در آخر سوره «زلزال» آمده است: «(فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّة خَیْراً یَرَهُ * وَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّة شَرًّا یَرَهُ); هرکس به اندازه سنگینى ذره اى کار نیک کند آن را مى بیند و هرکس به قدر ذره اى کار بد کند نیز آن را خواهد دید».