رمز حیات

بسم الله الرحمن الرحیم

میلاد با سعادت حضرت محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله و سلم) و امام جعفر صادق (علیه السلام) را خدمت همه سروران گرامی تبریک و تهنیت عرض میکنم.

من ادم خاطره بازی هستم تو فکر گذشته رمزحیات بودم یادم اومد بچه ها میگفتن مطالب دکتر از دید و زاویه جدید و قشنگی نوشته شده و کامل ارتباط آیات رو میشه فهمید فقط کمی روانتر و عامیانه تر بشه عالی میشه این بود که ما در این برهه ویراستاری هم تجربه کردیم و حتی المقدور مطالب دکتر رو به زبان محاوره ویرایش میکردم. از جمله ویژگی های خوب نوشتار دکتر این بود با مثالهایی محتوا و منظور ایات رو برام روشن تر میساخت و هر از چند گاهی یک مروری بر مجموع آیات گذشته میکرد و جمع بندی میکرد که فهم دقیق تری رو دست ادم میداد.

من داشتم مطالب قدیم رو میخوندم؛ این پست رو که در جواب یک سری از خواننده ها در مورد چرایی هدف ما از این مدل فعالیت ها بود، دیدم. خیلی این مطلب رو دوست دارم و خوندن مجددش خالی از لطف نیست.

با هم مطلب زیر رو که به قلم دکتر نوشته شده رو میخوانیم:

 

روزی از روزها به سه دوست و همکار مأموریتی می دهند. این سه دوست برای انجام وظیفه ی خود باید به مشهد سفر می کردند. یکی از این افراد به جای مشهد، سواحل مدیترانه را برای خود به عنوان مقصد انتخاب می کند. او وسایل خویش را برای این مقصد فراهم نموده و برای رسیدن به آن تلاش می کند. دیگری در اداره ی خود نشسته و از محاسن این مأموریت و فواید آن سخن ها گفته و به این واسطه سرخوش شده و غافل از انجام مأموریت. اما نفر آخر نه تنها به درستی مشهد را به عنوان مقصد خویش انتخاب می کند بلکه برای رسیدن به آن برنامه ریزی نموده و حرکت می نماید. این افراد اگر چه در ابتدا دوست و همکار بودند، اما به محض اعلام مأموریت راهشان از یکدیگر جدا می گردد.

 

شخصیت هر کدام از این افراد بیانگر سه اصطلاح پرکاربرد در جهان واقع است:

1. آرزو

انسان های با آرزوهای دور و دراز، در واقع جهت و مقصد خود را اشتباه انتخاب نموده اند. این افراد به جای رنگ و بوی خدایی گرفتن، رنگ و بوی دنیا می دهند. دغدغه ی اصلی اینها رسیدن به رفاه و آسایش دنیایی بدون در نظر گرفتن آخرت است. اینها مصداق آیه ی 200 در سوره ی مبارکه ی بقره هستند.

2. شعار

گروه دوم مصداق آیه ی 44 سوره ی مبارکه ی بقره هستند. این ها به جای تلاش برای آماده نمودن حلوا و خوردن آن، سعی می کنند پیرامون شیرینی حلوا سخن گفته و از این صحبت احساس شیرینی را خیال کنند. این ها به جای تلاش برای ساختن خوشبختی، آن را برای خود خیال می کنند. به عبارت دیگر این ها هنگام نقد جامعه و دنیا، نیمه ی خالی آن را دیده و هنگام نقد خود، به نقاط قوت خود اشاره می مایند. دنیا و خلق دست در دست هم داده اند تا مانع خوشبختی این ها شوند. این ها به مرور زمان ظاهری بزرگ تر یافته و باطنی تهی تر. این ها غافلند از اینکه «وَأَن لَّیْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى(نجم39)»

3. آرمان

این ها یافته اند که خوشبختی نزد خالق خوشبختی هاست. این ها فهمیده اند که قوانین هستی نه تنها خوشبختی را از کسی صلب ننموده بلکه دست در دست یکدیگر داده اند تا به کسی که برای به دست آوردن خوشبختی تلاش می کند یاری رسانند. این ها نه تنها هدف و جهت درستی انتخاب نموده اند بلکه در این راستا قدم برداشته و برای رسیدن به خوشبختی تلاش می کنند.

 

با این توجه من و دوستانم سعی کردیم آرمان های خود را به درستی انتخاب نماییم. به همین خاطر نیاز داشتیم جهت درست را شناسایی نموده و برنامه ریزی صحیح را برای گام نهادن در این مسیر بیاموزیم. ابزارهای یادگیری خود را در سه دسته ی زیر یافتیم.

الف) تجربه: آموختن از وقایعی است که در طول زندگیمان رخ می دهد.

ب) عبرت: آموختن از رخدادهای زندگی اطرافیانمان است.

پ) مطالعه و شاگردی.

فرض کنید شخصی می خواهد مساحت زیر یک نمودار سینوسی را محاسبه نماید. اگر او با ابزاری به عنوان انتگرال آشنا نباشد، نمی تواند این مساحت را به دست آورد. نه تجربه و نه عبرت، هیچ کدام از این ها نمی توانند چنین ابزاری را آموزش دهند، اما مطالعه می تواند.

به عبارت دیگر از طریق مطالعه قوانین حاکم بر نفس و هستی یاد گرفته می شود. بنابراین مطالعه روشی به مراتب قدرتمندتر و سریع تر از دو روش دیگر است.

 

والعاقبة للمتقین