حکمت 36 نهج البلاغه: زیان آرزوهاى طولانی
(اخلاقى)
وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ أَطَالَ الْأَمَلَ أَسَاءَ الْعَمَلَ.
و درود خدا بر او، فرمود: کسى که آرزویش را طولانى کند اعمال بد انجام مى دهد.
شرح حکمت:
در حدیثى قدسى که در کتاب شریف کافى آمده مى خوانیم: خداوند به موسى بن عمران فرمود: «ای موسی آرزوهایت را در دنیا طولانى مکن که مایه قساوت قلب تو مى شود و شخص قسىّ القلب سنگدل از من دور خواهد بود».
روشن است، قساوت و سنگدلى ناشى از فراموش کردن ذکر خدا و یاد مرگ و قیامت است و افرادى که گرفتار آرزوهاى دراز هستند هم خدا را فراموش مى کنند و هم مرگ و قیامت را.
رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) مى فرمایند: « قسم به آن کسى که جان محمد به دست اوست هرگز پلک هاى چشم من به هم نخورد مگر این که گمان مى بردم که پیش از آنکه پلک ها به روى هم بیایند قبض روح شوم». منظور از گمان داشتن همان آماده بودن است.
قرآن مجید هم مى فرماید: « شیطان چنین گفته که از بندگان خود سهم معینى خواهم گرفت; آنها را گمراه مى کنم و به آرزوها سرگرم مى سازم و به آنها فرمان مى دهم... شیطان به آنها وعده هاى دروغین مى دهد و به آرزوها سرگرم مى سازد و جز فریب و نیرنگ به آنها فرمان نمى دهد. (120-118 نساء)»
Channel: @Ramzehayat
Instagram: @Ramzehayat