رمز حیات

حکمت 44 نهج البلاغه: ارزش آخرت گرایى

(اخلاقى)

وَ قَالَ (علیه السلام) : طُوبَى لِمَنْ ذَکَرَ الْمَعَادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسَابِ وَ قَنِعَ بِالْکَفَافِ وَ رَضِیَ عَنِ اللَّهِ.

و درود خدا بر او، فرمود: خوشا به حال کسى که به یاد معاد باشد و براى روز حساب کار کند، و به آنچه براى گذراندن زندگى او کافى است، قناعت نماید و از خدا (و آنچه خدا براى او خواسته) راضى باشد.

شرح حکمت:
شخصى از امام صادق(علیه السلام) سؤال کرد مرا درباره ایمان آگاه نمی سازی که آیا گفتار است و کردار، یا گفتار بدون کردار؟ امام پاسخ فرمودند: «ایمان همه عمل و کردار است، و گفتار بخشی از این عمل است.»

در حدیثی از پیامبر نقل شده که روزی ایشان با اصحابش از بیابانی میگذشت به ساربانی رسیدن و از او درخواست شیر در مقابل وجه کردند. ساربان بخل ورزید و گفت هرچه شیر داریم برای قبیله است و به دیگری نمیرسد. پیامبر در حق او دعا کرد: خداوندا مال و فرزندانش را افزایش ده. چوپان دیگری هم همین درخواست را از پیامبر دریافت کرد و اینبار چوپان هرچه شیر داشت به عنوان هدیه تقدیم کرد. پیامبر در حقش چنین دعا کردند: خداوندا به حد کفاف به او مرحمت کن. بعضی یاران تعجب کردند و پیامبر در پاسخ فرمودند: مقدار کم که برای زندگی انسان کافی باشد بهتر از مقدار زیادی است که انسان را از یاد خدا غافل می کند.

امام صادق (علیه السلام) مى فرمایند: « برترین طاعت الهى صبر و شکیبایى و رضایت و خشنودى از خداست; چه در امورى که بنده او دوست دارد یا دوست ندارد و هیچ بنده اى از مقدرات الهى در آنچه دوست دارد یا دوست ندارد راضى نمى شود مگر این که در هر دو صورت خیر اوست».

Channel: @Ramzehayat
Instagram: @Ramzehayat