رمز حیات

#نهج_البلاغه
حکمت 122: نکوهش غفلت از مرگ
(اخلاقى، اجتماعى)

وَ تَبِعَ جِنَازَةً فَسَمِعَ رَجُلًا یَضْحَکُ فَقَالَ کَأَنَّ الْمَوْتَ فِیهَا عَلَى غَیْرِنَا کُتِبَ وَ کَأَنَّ الْحَقَّ فِیهَا عَلَى غَیْرِنَا وَجَبَ وَ کَأَنَّ الَّذِی نَرَى مِنَ الْأَمْوَاتِ سَفْرٌ عَمَّا قَلِیلٍ إِلَیْنَا رَاجِعُونَ نُبَوِّئُهُمْ أَجْدَاثَهُمْ وَ نَأْکُلُ تُرَاثَهُمْ کَأَنَّا مُخَلَّدُونَ بَعْدَهُمْ ثُمَّ قَدْ نَسِینَا کُلَّ وَاعِظٍ وَ وَاعِظَةٍ وَ رُمِینَا بِکُلِّ فَادِحٍ وَ جَائِحَةٍ.

و درود خدا بر او، (در پى جنازه اى مى رفت و شنید که مردى مى خندد.) فرمود: گویى مرگ در دنیا، بر کسانى غیر ما، مقدر گشته است، و گویى حق (یعنى مرگ که حق است) بر کسانى غیر ما واجب شده و گویى مردگانى را که مى بینیم مسافرانى هستند که به زودى به سوى ما باز مى گردند. جسدهایشان را در خاک نهان مى سازیم و ارث ایشان را مى خوریم (اما از آنچه براى آنان پیش آمده عبرت نمى گیریم) از این گذشته به راستى هر مرد و زن از دنیا رفته اى و پندى را که هر یک به ما مى دهد، فراموش کردیم و (در نتیجه آن،) خود را هدف حوادث سنگین و آفات نابود کننده قرار داده ایم.

شرح حکمت:
افراد غافل و بى خبرى هستند که چون نام مرگ برده مى شود فورا مى گویند: بس کنید. خدا چنان روزى را نیاورد. و یا چون از کنار قبرستان رد مى شوند روى خود را بر مى گردانند! فارغ از این که اگر ما از مرگ غافل شویم او از ما غافل نمى شود و به گفته امام(علیه السلام): «غافل مى شوید از چیزى که هرگز از شما غافل نمى شود و چگونه طمع دارید در چیزى که هیچ گاه به شما مهلت نمى دهد»
امام على(علیه السلام) در نهج البلاغه مى فرماید: «این واعظ براى شما کافى است که همه روز مردگانى را مى نگرید که آن ها را به سوى گورهایشان مى برند بى آنکه خودشان بخواهند». در روایات متعددى این تعبیر از پیشوایان معصوم(علیهم السلام) نقل شده است: «براى وعظ و اندرزِ انسان ها مرگ کافى است».

Channel: @Ramzehayat
Instagram: @Ramzehayat