رمز حیات

حکمت 159 نهج البلاغه: پرهیز از مواضع اتّهام
(اخلاق اجتماعى)
وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ وَضَعَ نَفْسَهُ مَوَاضِعَ التُّهَمَةِ فَلَا یَلُومَنَّ مَنْ أَسَاءَ بِهِ الظَّنَّ.
و درود خدا بر او، فرمود: کسى که خود را در مواضع تهمت قرار دهد نباید کسى که به او سوء ظن پیدا مى کند را ملامت کند. (باید خود را سرزنش کند که اسباب سوء ظن را فراهم کرده است.)

شرح حکمت:
کسانى که مى خواهند هدف تیرهاى تهمت قرار نگیرند باید خود را از امورى که سوء ظن برانگیز است دور دارند.
قرآن مجید از جمله مسائلى که بر آن تأکید ورزیده این است که مسلمانان نسبت به یکدیگر سوء ظن نداشته باشند «اى کسانى که ایمان آورده اید! از بسیارى از گمان ها بپرهیزید چرا که بعضى از گمان ها گناه است. (12 حجرات)» نیز دستورات مؤکدى بر «حمل عمل برادر مسلمان بر صحت» داده شده ولى با این حال طبیعت توده مردم این است که از قرائن کوچکى نتیجه هاى سوئى مى گیرند، ناگاه موج بدبینى بر مى خیزد و شاید صحنه جامعه اى را فرا مى گیرد. به همین دلیل در کنار دستور به پرهیز از گمان بد امر شده است که افراد، خود را در موارد سوء ظن و تهمت قرار ندهند.
رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) فرمودند: «سزاوارترین مردم به اتهام کسى است که با افراد متهم همنشین گردد.»

Channel: @Ramzehayat
Instagram: @Ramzehayat