رمز حیات

حکمت 184 نهج البلاغه: حق مداری امام علیه السّلام
(اعتقادى)

وَ قَالَ (علیه السلام): مَا شَککتُ فِی الْحَقِّ مُذْ أُرِیتُهُ.
و درود خدا بر او، فرمود: از آن زمان که حق به من نشان داده شده، هرگز در آن شک و تردید نکردم.

شرح حکمت:
از امام صادق(علیه السلام) سؤال کردند چه چیزى ایمان را در انسان ثابت نگه مى دارد، فرمودند: «آن چیزى که ایمان را در انسان ثابت مى دارد پرهیزگارى و آن چیزى که ایمان را از او خارج مى کند طمع است.»
لذا برای اینکه بتوانیم در عقاید خود راسخ باشیم، علاوه بر دریافت آنها از منبع مطمئن، باید خودسازی نموده تا کاخ ایمان ما با طوفان وسوسه های شیطانی ویران نشود.
امام علی(علیه السلام) در تمام خطبه های خود با قاطعیت تمام در مورد مسائل مختلف از اعتقادات گرفته تا اخلاق و اعمال و احکام سخن مى گوید و این قاطعیت نشانه اعتقاد تزلزل ناپذیر امام در تمام این مسائل است. در خطبه 189 نهج البلاغه مى فرمایند: «بعضى از ایمان ها ثابت و مستقر در دل هاست و بعضى دیگر ناپایدار و عاریتى است که در میان قلب و سینه تا سرآمدى معلوم قرار دارد». این سخن اشاره به آیه قرآن است که مى فرماید: «و کسى است که شما را از یک انسان آفرید (و شما از نظر ایمان یا آفرینش دو گروه مختلف هستید:) پایدار و ناپایدار(۸۹انعام)». یکى از تفسیرهاى این آیه شریفه همان است که در کلام امام صادق(علیه السلام) آمده که مى فرماید: «مستقر به معناى ایمان ثابت است و مستودع ایمان عاریتى است.»