حکمت 185 نهج البلاغه: دروغ و گمراهی در امام راه ندارد
(اخلاقی)
وَ قَالَ (علیه السلام): مَا کَذَبْتُ وَ لَا کُذِّبْتُ وَ لَا ضَلَلْتُ وَ لَا ضُلَّ بِی.
و درود خدا بر او، فرمود: نه دروغ گفته ام و نه دروغ شنیده ام، نه گمراه شده ام و نه کسی به وسیله من گمراه شده است .
شرح حکمت:
اشاره به این موضع دارد که که رسول اکرم(صلى الله علیه وآله و سلم) اخبار غیبى فراوانى مربوط به حوادث آینده بود را به امام على(علیه السلام) داده بودند و امام(علیه السلام) نیز آنها را در حوادث مختلف بازگو مى کرد و هر گاه کسى در آن تردید مى نمود مى فرمودند: «نه من دروغ مى گویم و نه آن کسى که به من خبر داده دروغ گفته است.»
در تاریخ آمده است که فردی به نام مخدج به تقسیم غنایم جنگی توسط رسول الله معترض و مدعی شد که پیامبر عدالت را رعایت نمی کند. به دنبال این رخداد آیه 58 سوره توبه نازل شد: «و در میان آنها کسانى هستند که در (تقسیم) غنایم به تو خرده مى گیرند اگر سهمى از آن (غنایم) به آنها داده شود راضى مى شوند و اگر چیزى به آنها داده نشود خشمگین مى شوند (هر چند حقى نداشته باشند)» در این ماجرا پیامبر به یکی از اصحاب خود که قصد جان مخدج را کرده بود، فرمودند: «او را رها کن او در آینده پیروانى پیدا خواهد کرد که از دین خدا خارج مى شوند، همان گونه که تیر از کمان رها مى شود. آنها گروهى خواهند بود که (به ظاهر) نماز و روزه خود را در برابر نماز و روزه آنان ناچیز خواهید شمرد. قرآن (بسیار) مى خوانند ولى از شانه و گلوگاهشان فراتر نمى رود.»
امیرمؤمنان به پیروان خود پیش از جنگ نهروان خبر داده بود که آن مرد در میان خوارج است و کشته خواهد شد; ولى بعد از جنگ جسد او را پیدا نکردند. امام(علیه السلام) فرمود: «نه من دروغ گفته ام و نه آن کسى که به من خبر داده به من دروغ گفته است» ناگهان مردى آمد عرض کرد: اى امیرمؤمنان جنازه او را یافتیم. امام(علیه السلام) به سجده افتاد و خدا را شکر گفت.