رمز حیات

حکمت 226: اسیران ذلت
(اخلاقى، اجتماعى)

وَ قَالَ (علیه السلام): الطَّامِعُ فِی وِثَاقِ الذُّلِّ.
و درود خدا بر او، فرمود: طمعکار همواره زبون و خوار است.

شرح حکمت:
«وَثاق» به معنى بند و زنجیرى است که اسیر و یا حیوانى را با آن مى بندند.
امام (علیه السلام) در حکمت 180 فرمودند: « طمع بندگى جاویدان است» نیز در حکمت 219 مى فرمایند: «قربانگاه عقل ها غالباً در زیر نور خیره کننده طمع هاست». در حکمت 275 نیز مى فرمایند: «طمع آدمى را به سرچشمه آب وارد مى کند و بى آنکه او را سیراب کرده باشد باز مى گرداند، طمع ضامنى است که هرگز به عهد خود وفا نمى کند.»
در حدیث دیگرى از امیرمؤمنان مى خوانیم: «به هنگام فریب طمع ها و آرزوها عقول جاهلان گرفتار مى شود و عقل مردان بزرگ در آزمون قرار مى گیرد.»
در حدیث معروفى که ملاصالح مازندرانى در شرح اصول کافى آورده است، مى خوانیم: «کسى که قناعت پیشه کند عزیز مى شود، و کسى که طمع بورزد ذلیل خواهد شد.»