رمز حیات

حکمت 231 نهج البلاغه: تعریف عدل و احسان
(اخلاقى، اقتصادى)

وَ قَالَ (علیه السلام): فِی قَوْلِهِ تَعَالَى إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ الْعَدْلُ الْإِنْصَافُ وَ الْإِحْسَانُ التَّفَضُّلُ.
و درود خدا بر او، (در تفسیر آیه 90 سوره نحل «خداوند به عدل و احسان فرمان مى دهد») فرمود: عدل همان رعایت انصاف (و پرداختن حق مردم) و احسان به معناى نیکى بیشتر (از حد انصاف) است.

شرح حکمت:
در معانى الاخبار مى خوانیم: امیرمؤمنان (علیه السلام) بر اصحاب وارد شد در حالى که آنها درباره مروت بحث مى کردند. امام فرمودند: چرا در این باره به سراغ قرآن نمى روید: عرض کردند: کجاى قرآن درباره مروت بحث کرده؟ امام فرمود: این آیه شریفه که مى فرماید: (إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ) عدل همان انصاف است و احسان همان تفضل.
خداوند در این آیه شریفه به سه چیز امر و از سه چیز نهى کرده است، مى فرماید: «خداوند به عدل و احسان و کمک به خویشاوندان فرمان و از فحشا و منکر و ستم نهى مى کند» و در پایان آیه مى افزاید: «خداوند به شما اندرز مى دهد تا متذکر شوید.»