حکمت 242 نهج البلاغه: تقوا پیشه کن ولو اندک
(اخلاقى، اعتقادى)
وَ قَالَ (علیه السلام): اتَّقِ اللَّهَ بَعْضَ التُّقَى وَ إِنْ قَلَّ وَ اجْعَلْ بَیْنَکَ وَ بَیْنَ اللَّهِ سِتْراً وَ إِنْ رَقَّ.
و درود خدا بر او، فرمود: تقوا و پرهیزکارى پیشه کن هرچند کم باشد و میان خود و خدا پردهاى قرار ده هرچند نازک باشد.
شرح حکمت:
امام علیه السلام خطاب به ما مىفرماید: اگر لغزشى پیدا کردید، پردهدرى کامل نکنید؛ لااقل بخشى از تقوا را حفظ کنید که امید است شما را به سوى خدا بازگرداند و توفیق توبه کامل پیدا کرده از هرگونه گناه پاک شوید. کوتاه سخن اینکه اگر انسان راه خطا را مىرود لااقل باید چنان باشد که روى برگشت به درگاه خدا و تقاضاى عفو را داشته باشد و تمام پلها را پشت سر خود ویران نسازد.
در آیه 31 سوره «نساء» مىخوانیم: «اگر از گناهان بزرگى که از آن نهى مىشوید پرهیز کنید، گناهان کوچک شما را مىپوشانیم؛ و شما را در جایگاه خوبى وارد مىسازیم.»
همچنین در آیه 32 سوره «نجم» مىخوانیم: «همانان که از گناهان بزرگ و اعمال زشت دورى مىکنند، جز گناهان صغیره (که گاه آلوده آن مىشوند)؛ آمرزش پروردگار تو گسترده است.»