رمز حیات

حکمت 252 نهج البلاغه: فلسفه احکام الهى
(اخلاقى، اجتماعى، اعتقادى)

وَ قَالَ (علیه السلام): فَرَضَ اللَّهُ الْإِیمَانَ تَطْهِیراً مِنَ الشِّرْکِ وَ الصَّلَاةَ تَنْزِیهاً عَنِ الْکِبْرِ وَ الزَّکَاةَ تَسْبِیباً لِلرِّزْقِ وَ الصِّیَامَ ابْتِلَاءً لِإِخْلَاصِ الْخَلْقِ وَ الْحَجَّ تَقْرِبَةً لِلدِّینِ وَ الْجِهَادَ عِزّاً لِلْإِسْلَامِ وَ الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ مَصْلَحَةً لِلْعَوَامِّ وَ النَّهْیَ عَنِ الْمُنْکَرِ رَدْعاً لِلسُّفَهَاءِ وَ صِلَةَ الرَّحِمِ مَنْمَاةً لِلْعَدَدِ وَ الْقِصَاصَ حَقْناً لِلدِّمَاءِ وَ إِقَامَةَ الْحُدُودِ إِعْظَاماً لِلْمَحَارِمِ وَ تَرْکَ شُرْبِ الْخَمْرِ تَحْصِیناً لِلْعَقْلِ وَ مُجَانَبَةَ السَّرِقَةِ إِیجَاباً لِلْعِفَّةِ وَ تَرْکَ الزِّنَى تَحْصِیناً لِلنَّسَبِ وَ تَرْکَ اللِّوَاطِ تَکْثِیراً لِلنَّسْلِ وَ الشَّهَادَاتِ اسْتِظْهَاراً عَلَى الْمُجَاحَدَاتِ وَ تَرْکَ الْکَذِبِ تَشْرِیفاً لِلصِّدْقِ وَ السَّلَامَ أَمَاناً مِنَ الْمَخَاوِفِ وَ الْإِمَامةَ نِظَاماً لِلْأُمَّةِ وَ الطَّاعَةَ تَعْظِیماً لِلْإِمَامَةِ.

و درود خدا بر او، فرمود: خدا (1) «ایمان» را براى پاکسازى دل از شرک، و «نماز» را براى پاک بودن از کبر و خودپسندى، (2) و «زکات» را عامل فزونى روزى، (3) و «روزه» را براى آزمودن اخلاص بندگان، (4) و «حج» را براى نزدیکى و همبستگى مسلمانان، (5) و «جهاد» را براى عزّت اسلام، (6) و «امر به معروف» را براى اصلاح توده هاى ناآگاه، (7) و «نهى از منکر» را براى بازداشتن بى خردان از زشتى ها، (8) و «صله رحم» را براى فراوانى خویشاوندان، (9) و «قصاص» را براى پاسدارى از خون ها، (10) و اجراى «حدود» را براى بزرگداشت محرّمات الهى، (11) و ترک «مى گسارى» را براى سلامت عقل، (12) و دورى از «دزدى» را براى تحقّق عفّت، (13) و ترک «زنا» را براى سلامت نسل آدمى، (14) و ترک «لواط» را براى فزونى فرزندان، (15) و «گواهى دادن» را براى به دست آوردن حقوق انکار شده، (16) و ترک «دروغ» را براى حرمت نگهداشتن راستى، (17) و «سلام» کردن را براى امنیّت از ترس ها، (18) و «امامت» را براى سازمان یافتن امور امّت، (19) و «فرمانبردارى از امام» را براى بزرگداشت مقام رهبرى، واجب کرد.