حکمت 259: بی وفایی در مقابل پیمان شکنان
(اخلاقى اجتماعى، سیاسى)
وَ قَالَ (علیه السلام): الْوَفَاءُ لِأَهْلِ الْغَدْرِ غَدْرٌ عِنْدَ اللَّهِ وَ الْغَدْرُ بِأَهْلِ الْغَدْرِ وَفَاءٌ عِنْدَ اللَّهِ.
و درود خدا بر او، فرمود: وفادارى با پیمان شکنان، در نزد خدا پیمان شکنی به حساب مى آید؛ و پیمان شکنى با پیمان شکنان، در نزد خدا وفادارى به شمار مى رود.
شرح حکمت:
قرآن مىفرماید: «و اگر پیمان هایشان را پس از تعهدشان شکستند و در دین شما زبان به طعنه و عیب جویی گشودند، در این صورت با پیشوایان کفر بجنگید که آنان را [نسبت به پیمان هایشان] هیچ تعهدی نیست، باشد که [از طعنه زدن و پیمان شکنی] بازایستند.(۱۲توبه)»
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و سلم مىفرمایند: «کسى که ایمان به خدا و روز قیامت دارد باید هرگاه وعدهاى مىدهد (و عهدى مىبندد) به آن وفا کند.»
امام زین العابدین علیه السلام در برابر این سؤال که جمیع تعلیمات اسلام در چه چیزى خلاصه مىشود؟ فرمودند: «سخن حق گفتن و عادلانه قضاوت کردن و وفاى به عهد نمودن است.»
امام صادق علیه السلام مىفرماید: سه چیز است که هیچکس عذرى در مخالفت با آن ندارد. و دومین آن را وفاى به عهد مىشمارد خواه در برابر نیکوکار باشد یا بدکار. منظور از وفاى به عهد در برابر بدکاران این نیست که در مقابل پیمانشکنان وفاى به عهد کنید، بلکه منظور این است که اگر با کسى که گناهان مختلفى انجام مىدهد و پایبند به احکام دین نیست عهد و پیمانى بستید و او به عهد و پیمانش وفادار بود شما هم وفادار باشید. به بیان دیگر، فسق و فجور او خارج از حوزه پیمانى است که با ما بسته است.