حکمت 296 نهج البلاغه: دشمنی زیانبار
(اخلاقى)
وَ قَالَ (علیه السلام): لِرَجُلٍ رَآهُ یَسْعَى عَلَى عَدُوٍّ لَهُ بِمَا فِیهِ إِضْرَارٌ بِنَفْسِهِ إِنَّمَا أَنْتَ کَالطَّاعِنِ نَفْسَهُ لِیَقْتُلَ رِدْفَهُ.
(و درود خدا بر او، به مردى که در زیان رسانیدن به دشمن خود بدانگونه کوشش مى کرد که براى خود او نیز زیان آور بود) فرمود: تو مانند کسى هستى که نیزه اى در تن خود فرو می کند تا کسى را که پشت سرش (بر اسب) سوار شده، به قتل برساند.