حکمت297 نهج البلاغه: عبرت پذیری
(اخلاقی، اجتماعی)
وَ قَالَ (علیه السلام): مَا أَکْثَرَ الْعِبَرَ وَ أَقَلَّ الِاعْتِبَارَ.
(و درود خدا بر او،) فرمود: چه فراوان است عبرتها، و چه اندک اند عبرت گیران.
شرح حکمت:
این عبرتها را مى توان در سه بخش خلاصه کرد:
1. عبرت هایى که انسان از تاریخ گذشتگان مى گیرد.
2. درسهاى عبرت انگیزى که در طول عمر خودمان مى بینیم.
3. درس هاى عبرت انگیز از امورات طبیعی همچون خزان و بهار، آتشفشان، سیل، زلزله، ویران شدن عمارتهای بزرگ مستحکم و....
قرآن مجید پس از نقل ماجراى حضرت یوسف علیه السلام مى فرماید: «در سرگذشت آنها درس عبرتى براى صاحبان اندیشه بود! (111 یوسف)» و در آیه 105 همین سوره مى فرماید: «و چه بسیار نشانه اى (از خدا) در آسمانها و زمین که آنها از کنارش مى گذرند و از آن روی گردانند!» در آیه 41 سوره «نور» نیز مى فرماید: «خداوند شب و روز را دگرگون مى سازد؛ در این عبرتى است براى صاحبان بصیرت!»
امام علی علیه السلام مى فرماید: «اگر از آنچه از گذشته عمرت ضایع کرده اى عبرت بگیرى، باقیمانده عمر را حفظ خواهى کرد.» نیز می فرمایند: «در دگرگونى هاى حوادث، عبرتى است براى صاحبان عقل و اندیشه»
میلاد رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و امام صادق علیه السلام مبارک باد