رمز حیات

حکمت 298 نهج البلاغه: خصومت با تقوا سازگار نیست
(اخلاقى، سیاسى)

وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ بَالَغَ فِی الْخُصُومَةِ أَثِمَ وَ مَنْ قَصَّرَ فِیهَا ظُلِمَ وَ لَا یَسْتَطِیعُ أَنْ یَتَّقِیَ اللَّهَ مَنْ خَاصَمَ.
(و درود خدا بر او،) فرمود: کسى که در دشمنى با مخالفان افراط کند، آلوده گناه مى شود و کسى که کوتاهى کند بر خود ستم کرده (و حقش ضایع مى گردد) و هرکه گرد منازعه و ستیزه جویى بگردد نمى تواند تقوای الهی را رعایت کند.

شرح حکمت:

قرآن مجید نیز در ذیل آیات نهى از ربا مى فرماید: «(لاَ تَظْلِمُونَ وَلاَ تُظْلَمُونَ)؛ نه ظلم کنید و نه ظلم به شما شود. (279 بقره)» به گفته بعضى از دانشمندان: «اگر ستمکِش نباشد ستمگر کمتر پیدا مى شود.»
امیرمؤمنان على علیه السلام می فرماید: «از جدال و مراء و خصومت بپرهیزید که دلهاى دوستان را نسبت به یکدیگر بیمار مى سازد و بذر جدایى در میان آنها مى افشاند».
رسول خدا صی الله علیه وآله می فرمودند: «جبرئیل هرگز درباره چیزى مثل این سفارش نکرده بود که: از دشمنى با یکدیگر بپرهیزید.» در تعبیر دیگرى از همان حضرت نقل شده که فرمودند: «جبرئیل نزد من نیامد جز اینکه من را پند و اندرز مى داد. آخرین اندرزش این بود: از خصومت با مردم بپرهیز که عیوب پنهان را آشکار مى سازد و عزت انسان را با خود مى برد.»