رمز حیات

حکمت 310 نهج البلاغه: اعتماد به خدا؛ لازمه ایمان
(اعتقادى)

وَ قَالَ (علیه السلام): لَا یَصْدُقُ إِیمَانُ عَبْدٍ حَتَّى یَکُونَ بِمَا فِی یَدِ اللَّهِ أَوْثَقَ مِنْهُ بِمَا فِی یَدِهِ.
و (درود خدا بر او،) فرمود: ایمان هیچ بنده اى، راست نخواهد بود مگر اینکه اعتمادش به آنچه نزد خداست از آنچه در دست خود دارد بیشتر باشد.

شرح حکمت:
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله مى فرمایند: «کسى که دوست دارد پرهیزکارترین مردم باشد توکل بر خدا کند و کسى که دوست دارد غنى ترین مردم باشد، به آنچه نزد خداى متعال است مطمئن تر باشد نسبت به آنچه در دست خودش است».
اشاره به اینکه خدا از یکسو رزق بندگان خود را تضمین کرده و از سوى دیگر وعده داده است که با انفاق، انسان چیزى را از دست نمى دهد، بلکه خدا پاداشى بیشتر در جنبه هاى مادى و معنوى به او مى بخشد. در آیه 268 سوره «بقره» مى خوانیم: «شیطان، شما را (به هنگام انفاق،) وعده فقر وتهیدستى مى دهد؛ و به فحشا (و زشتى ها) امر مى کند؛ ولى خدا وعده «آمرزش» و «فزونى» به شما مى دهد؛ و خدا قدرتش وسیع، و (به هرچیز) داناست. (به همین دلیل، به وعده هاى خود، وفا مى کند)».