رمز حیات

حدیث شماره 4 باب خویشاوندی کتاب توحید اصول کافی

عبدالعزیز گوید از حضرت رضا (علیه السلام) راجع به توحید پرسیدم، فرمود: «هر که «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» را بخواند و به آن ایمان آورد توحید را شناخته است.» عرض کردم آن را چگونه بخواند؟ فرمودند: «همان طور که مردم مى خوانند و خود حضرت این جمله را افزود کَذَلِکَ اللَّهُ رَبِّی چنین است پروردگارم.

حدیث شماره 3 باب خویشاوندی کتاب توحید اصول کافی

از امام سجاد (علیه السلام) درباره توحید پرسش شد، فرمودند: «خداى عزوجل می دانست که در آخرالزمان مردمى محقق و موشکاف خواهند آمد، از این رو «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» و آیاتی از سوره حدید تا «وَ هُوَ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ» را نازل فرمود، پس هر کس براى شناخت خداوند راهى غیر از این پوید، هلاک خواهد شد.»

شرح:
مرحوم مجلسى (ره) علت نزول  آیات را براى مردم کنجکاو سه چیز دانسته‌اند:

1. افکار مردم در معانى دقیق این آیات به کار افتند.

2. در خداشناسى به اندیشه‌هاى خود تکیه نکنند بلکه به آیات توجه داشته باشند.

3. این آیات معیارى قرار دهند که اندیشه‌هاى خود را با آنها بسنجند.

ترجمه آیات ابتدایی سوره حدید بدین شرح است: « به نام خداوند رحمتگر مهربان * آنچه در آسمان‌ها و زمین است خدا را تسبیح می‌گویند، و او عزیز و حکیم است. (1) مالکیت (و حاکمیت) آسمانها و زمین از آن او است، زنده می‏کند و می‏میراند، و او بر هر چیز قادر است. (2) اوست اول و آخر و ظاهر و باطن، و او به همه چیز آگاه است. (3)  او کسی است که آسمان‌ها و زمین را در شش روز (شش دوران) آفرید، سپس بر تخت قدرت قرار گرفت (و به تدبیر جهان پرداخت) آنچه را در زمین فرومی رود می‏داند و آنچه را از آن خارج می‌شود، و آنچه از آسمان نازل می‌گردد و آنچه به آسمان بالا می‌رود، و او با شماست هر جا که باشید و خداوند نسبت به آنچه انجام می‌دهید بیناست. (4) مالکیّت و فرمانروایی آسمان ها و زمین فقط در سیطره اوست، و همه امور به خدا باز گردانده می شود. (5) شب را در روز در می آورد و روز را در شب در می آورد، و او به نیّات و اسرار سینه ها داناست. (6)»

حدیث شماره 2 باب خویشاوندی کتاب توحید اصول کافی

حماد نصیبى گوید از امام صادق (علیه السلام) درباره «قُلْ‌ هُوَ اَللهُ أَحَدٌ» پرسیدم. امام فرمودند: «نسبت خدا به آفریده اش است. خدا یکتا است، بی نیاز است؛ همیشگی است؛ آفریده ها به او نیازمندند، دست آویزى نخواهد که نگاهش دارد، او است که در سایه خود همه چیز را در رشته هستى دارد. مجهول را شناسد و نزد هر نادانی، شناخته شده است. یکتاست، نه آفریده اش در او و نه او در آفریده اش باشد، محسوس نیست و به لمس درنیاید. دیدگان او را درنیابند و بالاست تا آنجا که نزدیک است و نزدیک است تا آنجا که دور است. نافرمانى شود و بیامرزد. اطاعت شود و پاداش دهد. زمینش او را فرانگیرد و آسمان هایش حامل او نگردند. او با قدرتش همه چیز را برداشته، بى پایان و بى آغاز است. فراموش نکند و بیهوده گرى ننماید. غلط نرود و بازى نکند. برای خواستش منعى نیست. داوریش، پاداش و فرمانش جاریست. فرزند ندارد تا ارثش برند و زائیده نشده تا شریکش باشند و هیچ کس همتاى او نیست.

حدیث شماره 1 باب خویشاوندی کتاب توحید اصول کافی

امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «یهود از رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) پرسیدند نسب و نژاد پروردگار خود را براى ما بیان کن. حضرت سه روز درنگ کرد و پاسخشان نداد، سپس سوره «قُلْ‌ هُوَ اَللهُ أَحَدٌ» تا آخرش نازل شد.»