رمز حیات

حدیث شماره 2 باب خویشاوندی کتاب توحید اصول کافی

حماد نصیبى گوید از امام صادق (علیه السلام) درباره «قُلْ‌ هُوَ اَللهُ أَحَدٌ» پرسیدم. امام فرمودند: «نسبت خدا به آفریده اش است. خدا یکتا است، بی نیاز است؛ همیشگی است؛ آفریده ها به او نیازمندند، دست آویزى نخواهد که نگاهش دارد، او است که در سایه خود همه چیز را در رشته هستى دارد. مجهول را شناسد و نزد هر نادانی، شناخته شده است. یکتاست، نه آفریده اش در او و نه او در آفریده اش باشد، محسوس نیست و به لمس درنیاید. دیدگان او را درنیابند و بالاست تا آنجا که نزدیک است و نزدیک است تا آنجا که دور است. نافرمانى شود و بیامرزد. اطاعت شود و پاداش دهد. زمینش او را فرانگیرد و آسمان هایش حامل او نگردند. او با قدرتش همه چیز را برداشته، بى پایان و بى آغاز است. فراموش نکند و بیهوده گرى ننماید. غلط نرود و بازى نکند. برای خواستش منعى نیست. داوریش، پاداش و فرمانش جاریست. فرزند ندارد تا ارثش برند و زائیده نشده تا شریکش باشند و هیچ کس همتاى او نیست.