رمز حیات

بسم الله الرحمن الرحیم

با توجه به آیات شرفه 49 تا 60 سوره مبارکه بقره که تا الان خواندیم قصد دارم یه برداشت و خلاصه ای از این آیات را خدمتتون عرض نمایم.

با فرض رعایت ترتیب در نعمت های قوم بنی اسرائیل که در آیات 49-60سوره بقره آمده، می توان با اندک دقتی سرگذشت آنان را متوجه شد. این قوم توسط آل فرعون تحت شکنجه و عذاب بودند، پس از نجات آنان توسط خدا از دست فرعونیان، آنها هجرت می کنند. در این هجرت حضرت موسی برای راز و نیاز با خداوند 40 شبانه روز به کوه می رود. در این مدت کتاب و فرقان برای هدایت مردم به حضرت موسی داده می شود اما در نبود حضرت موسی، قوم بنی اسرائیل گوساله پرست می شوند. خداوند طبق آنچه گفته شد از این خطای قوم بنی اسرائیل می گذرد. پس از آن مجدداً قوم بنی اسرائیل از حضرت موسی درخواست می کنند که خداوند سبحان را ببینند. در پی همین درخواست صاعقه ای زده می شود و همه آنها می میرند. خداوند متعال مجدداً آنها را زنده می نماید و آنها باید شکرگذار این فرصت دوباره می بودند. با قرار گرفتن در شرایط سخت بیابان، خداوند ابر را مأمور سایه افکنی برآنها کرده و خوراکی بسیار عالی(منّ و سلوی) را برای خوردن آنها نازل می کند. همین طور به تعداد طایفه های آنان دوازده چشمه را برای آنها می جوشاند تا تشنگی خود را برطرف کنند. آنها نه تنها شکر این نعمت ها را به جا نیاورده بلکه از حضرت موسی تقاضای سبزی و عدس و پیاز و ... می نمایند. خداوند متعال نیز به آنها می گوید به شهر وارد شده و هر چه می خواهید، کشت کرده و بخورید. به شرط اینکه در حین وارد شدن به شهر، از خداوند طلب بخشش و مغفرت نمایید تا خداوند متعال گناهکاران را بخشیده و بر درجه نیکوکاران بیافزاید. عده ای از آنها این کار را به سخره گرفته و انجام نمی دهند. از آسمان نیز بر آنها عذاب نازل می گردد.

نکته: در واقع منظور خداوند متعال از دادن نعمت به بندگان، فرصت هدایت و رشد است که رستگاری جاودانه را به همراه دارد. گاهی این نعمت منجر به ایمان بیشتر و گاهی منجر به عمل صالح می گردد. چنان چه از هر دو نعمت به خوبی بهره می گرفتند، به درجه و مرحله تقوا می رسیدند.

آنها نه تنها به نعمت های الهی کفر ورزیده بلکه سابقه کشتن فرستادگان الهی مانند حضرت اسحاق را دارند. آنها قومی عصیانکار و متعدیند، به همین خاطر از جمله مغضوبین گشتند. بنابراین آنجا که خداوند می فرماید انذار کردن و نکردن کافران فایده ای ندارد(آیه 6سوره بقره) به این دلیل است که کافران با انکار پیاپی نعمات واضح الهی آن قدر در سیاهی فرو رفته اند که دیگر فرصت تشخیص حق و باطل را از خود سلب نموده و راه بازگشتی برای خود نگذاشته اند. قوم بنی اسرائیل علاوه بر این که از جمله کافرانند و دچار غضب الهی گشته اند، خداوند متعال دو چیز را بر آنها حتمی و ضروری کرده است.

ذلت: آنها همیشه در میان همه جوامع و ملت ها ذلیل و حقیر هستند.

این قوم برای به دست آوردن دنیا از هیچ ذلت و پستی دوری نمی کنند. در واقع این قوم ،بندگانِ دنیا گشته اند و چه ذلتی پست تر از اینکه انسان بندگی چیزی را بکند که برای او آفریده شده است.

بی خانمانی: آنها هیچ گاه از خود صاحب کشور و جایگاهی نخواهند شد و هیچ جایی را نمی توانند از آن خود بدانند.

بنابراین عدم وجود کشوری با حکومت بنی اسرائیل، حکم الهی است. اشغال فلسطین توسط این قوم به نوعی مخالفت با این حکم است و مخالفت با قانون پروردگار یعنی ظلم. حمایت آشکار هرکشوری از آنها نیز به معنای حمایت از ظلم است و هیچ مشروعیتی به این کار نخواهد داد. به عنوان مثال اگر من از بچه ای دزدی کنم، تمام دنیا هم از من حمایت کنند، آن شیء ازآن من نبوده و من ظالم هستم. بنابراین اشغال فلسطین و حمایت کشورها از آنها، نشان از ظلمی آشکار بوده و از آنجا که یکی از شرایط ظهور امام عصر(عج الله تعالی فرجه الشریف) نیز آگاهی مردم و ظلم زیاد مستکبرین است، اشغال فلسطین نشان از قریب بودن ظهور دارد ان شاءالله.

سؤال: خداوند متعال به این قوم چرا مهلت داده و آنها را نابود نمی کند؟

پاسخ این سؤال را می توان در آیات مربوط به کافرین(6-19سوره بقره) یافت. چنان چه وجود کافران مانند شیطان وسیله تربیت مؤمنان است و مؤمنان بدین وسیله درجات بالاتری را فتح می نمایند. مهلت دادن به بنی اسرائیل را نیز نمی توان از این قانون مستثنی دانست.

نکته: فاسقان با تکرار پیوسته فسق خود، به کفر می رسند، چنان چه این فرصت را دارند با ترک فساد و انجام عمل صالح(آیه بعد) جزءِ متقین گردند.

هنوز 3نعمت دیگه مونده!

ادامه دارد ان شاءالله...

بسم الله الرحمن الرحیم

در دو آیه 60 و 61 سوره مبارکه بقره یک نعمت دیگر خداوند به بنی اسرائیل و متقابلا یک کفران نعمت دیگر از بنی اسرائیل را خواهیم خواند، پس لطفا به آیات و ترجمه های آن، با دقت توجه کنید:

7.دوازده چشمه

وَإِذِ اسْتَسْقَى مُوسَى لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِب بِّعَصَاکَ الْحَجَرَ فَانفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَیْنًا قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ کُلُواْ وَاشْرَبُواْ مِن رِّزْقِ اللَّهِ وَلاَ تَعْثَوْاْ فِی الأَرْضِ مُفْسِدِینَ ﴿۶۰﴾

و چون موسى براى قومش در طلب آب برآمد، به او گفتیم با عصایت به آن سنگ بزن ناگاه دوازده چشمه آب از آن جوشید، بطوری که هر یک (از طوائف دوازده گانه بنی اسرائیل) چشمه مخصوص خود را می‏شناخت (و گفتیم) از روزیهای الهی بخورید و بیاشامید و در زمین فساد نکنید و فساد را گسترش ‍ ندهید.

وَإِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَى لَن نَّصْبِرَ عَلَىَ طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّکَ یُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنبِتُ الأَرْضُ مِن بَقْلِهَا وَقِثَّآئِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِی هُوَ أَدْنَى بِالَّذِی هُوَ خَیْرٌ اهْبِطُواْ مِصْرًا فَإِنَّ لَکُم مَّا سَأَلْتُمْ وَضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْکَنَةُ وَبَآؤُوْاْ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ کَانُواْ یَکْفُرُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَیَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ ذَلِکَ بِمَا عَصَواْ وَّکَانُواْ یَعْتَدُونَ ﴿۶۱﴾

و (نیز به خاطر بیاورید) زمانی را که گفتید: ای موسی هرگز حاضر نیستیم به یک نوع غذا اکتفا کنیم، از خدای خود بخواه که از آنچه از زمین می‏روید، از سبزیجات خیار، سیر، عدس، و پیاز برای ما برویاند، موسی گفت: آیا غذای پستتر انتخاب می‏نمائید (اکنون که چنین است بکوشید از این بیابان) وارد شهری شوید، زیرا هر چه خواستید در آنجا هست. خداوند (مهر) ذلت و نیاز بر پیشانی آنها زد و مجددا گرفتار غضب پروردگار شدند، چرا که آنها نسبت به آیات الهی کفر می‏ورزیدند و پیامبران را به ناحق می‏کشتند، اینها به خاطر آن بود که گناهکار و سرکش و متجاوز بودند.

 

نعمت داوزده چشمه جوشان به طور واضح در آیه 60 به آن اشاره شده، در آیه 61 بنی اسرائیل میان به جضرت موسی میگن ما غذای بهشتی (من و سلوی) نمیخایم و بگو خدا برای ما عدس و پیاز و ... از زمین برویاند، حضرت موسی میگه غذای (آماده) بهشتی رو میخاید ول کنید به اینا بچسبید!

در ادامه آیه هم که خداوند مهر خواری و بی خانمانی را به دلیل اعمال ناشایست بنی اسرائیل برای همیشه به پیشانی آنها می زند و میبینیم که تا قرن حاضر آن ها کشور مستقلی برای خود ندارند و این آیه دلیل بی خانمانی آنها را ذکر کرده است!

از دید من داره جذاب میشه، الان حدودا آخرای داستان بنی اسرائیل هستیم.

ادامه دارد...

بسم الله الرحمن الرحیم

ترجمه آیات کاملا واضح هست و با اندک تفکری، نکات بسیار کاربردی در مورد ارتباط خودمون با خدا بدست میاد ان شاءالله!

4. زنده شدن پس از صاعقه

وَإِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَى لَن نُّؤْمِنَ لَکَ حَتَّى نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْکُمُ الصَّاعِقَةُ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ ﴿۵۵﴾

و (نیز به خاطر بیاورید) هنگامی که گفتید ای موسی ما هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد مگر اینکه خدا را آشکارا (با چشم خود) ببینیم، در همین حال صاعقه شما را گرفت در حالی که تماشا می ‏کردید.

ثُمَّ بَعَثْنَاکُم مِّن بَعْدِ مَوْتِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿۵۶﴾

 آنگاه پس از مردنتان، شما را [دیگر بار] زنده کردیم، تا سپاس بگزارید.

بنی اسرائیل به حضرن موسی گفتند تا خدا رو نبینیم ایمان نمی آوریم، در همین هنگام عذاب الهی (صاعقه) آنها را فرا گرفت و همگی مردند. سپس خداوند دوباره زنده کردشون تا شاید سپاسگذار بشند (آدم بشند).

5. نزول منّ و سلوی

وَظَلَّلْنَا عَلَیْکُمُ الْغَمَامَ وَأَنزَلْنَا عَلَیْکُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَى کُلُواْ مِن طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَکِن کَانُواْ أَنفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ﴿۵۷﴾ 

و ابر را بر شما سایبان ساختیم، و با من (شیره مخصوص و لذیذ درختان) و سلوی (مرغان مخصوص شبیه کبوتر) از شما پذیرائی به عمل آوردیم (و گفتیم) از نعمتهای پاکیزه ای که به شما روزی دادیم بخورید (ولی شما کفران کردید) آنها به ما ستم نکردند بلکه به خود ستم می‏ نمودند!

این آیه اشاره میکنه به زمانی که خداوند با غذاهای آماده بهشتی (من و سلوی) از بنی اسرائیل پذیرایی می کرد.

6. حطۀ

وَإِذْ قُلْنَا ادْخُلُواْ هَذِهِ الْقَرْیَةَ فَکُلُواْ مِنْهَا حَیْثُ شِئْتُمْ رَغَدًا وَادْخُلُواْ الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُواْ حِطَّةٌ نَّغْفِرْ لَکُمْ خَطَایَاکُمْ وَسَنَزِیدُ الْمُحْسِنِینَ ﴿۵۸﴾ 

و (به خاطر بیاورید) زمانی را که گفتیم در این قریه (بیت المقدس) وارد شوید و از نعمتهای فراوان آن هر چه می‏خواهید بخورید، و از در (معبد بیت المقدس) با خضوع و خشوع وارد گردید و بگوئید خداوندا گناهان ما را بریز تا ما شما را بیامرزیم، و به نیکوکاران پاداش بیشتری نیز خواهیم داد.

فَبَدَّلَ الَّذِینَ ظَلَمُواْ قَوْلًا غَیْرَ الَّذِی قِیلَ لَهُمْ فَأَنزَلْنَا عَلَى الَّذِینَ ظَلَمُواْ رِجْزًا مِّنَ السَّمَاء بِمَا کَانُواْ یَفْسُقُونَ  (59) 

اما افراد ستمگر این سخن را تغییر دادند ( و به جای آن جمله استهزاء آمیزی می‏گفتند) و لذا ما بر ستمگران در برابر این نافرمانی عذابی از آسمان فرستادیم.

این آیه هم اشاره میکنه به یکی از فرصتایی که خدا برای بخشش به بنی اسرائیل داد ولی باز یه سری از اونا بازی دراوردند.

مثه بعضی از مسلمونا که اعمال دین رو مثه نماز، روزه، حج، زکات، خمس و.. رو مسخره می کنند.

ادامه دارد...

2. ادامه بخشش گوساله پرستی

وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ إِنَّکُمْ ظَلَمْتُمْ أَنفُسَکُمْ بِاتِّخَاذِکُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُواْ إِلَى بَارِئِکُمْ فَاقْتُلُواْ أَنفُسَکُمْ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ عِندَ بَارِئِکُمْ فَتَابَ عَلَیْکُمْ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ ﴿۵۴﴾

و چون موسى به قوم خود گفت اى قوم من شما با [به پرستش] گرفتن گوساله برخود ستم کردید پس به درگاه آفریننده خود توبه کنید و [خطاکاران] خودتان را به قتل برسانید که این [کار] نزد آفریدگارتان براى شما بهتر است پس [خدا] توبه شما را پذیرفت که او توبه ‏پذیر مهربان است.

سؤالی که پیش می آید اینه بخشش زمانی معنا می دهد که کسی جزای کارش رو نپرداخته باشد، نه زمانی که هزینه عملش را بپردازد. بنابراین بخشش خداوند بعد از اینکه به آنها دستور داد خطاکاران را بکشند، چه معنایی می دهد؟ اینا که مسببای اصلی رو کشتند!

اولاً همین قدر که خداوند به آنها فرصتی دوباره داده ولو با جنگ و کشتن خطاکاران، خود جای شکر گذاری دارد. به عنوان مثال کسی را که به دلیل قتل حکمش اعدام است، اگر صاحب خونِ مقتول، به پرداخت دیه راضی شود و قاتل را ببخشد، مسلما قاتل با علاقه دیه را پرداخت می نماید، زیرا جان ارزشمندتر از پول است. یک دلیل دیگر گرفتن دیه هم برای درس عبرت گرفتن قاتل و عدم تکرار این عمل از سوی اوست.

دوماً همان طور که در آیه 21 سوره بقره بیان شده، هدف انسان در زندگی باید عبادت پروردگار باشد تا در زندگی جاودانه رستگار شود. بنابراین چگونگی بازگشت به سوی خداوند مهم است نه زمان آن. با این دید جان، پول و ... همه وسیله ای برای عبادت هستند. بنابراین هنگامی که خداوند امکان رشد و تعالی روح را به کسی که اشتباهی بزرگ مرتکب شده می دهد، در واقع او را بخشیده است. اما برای تربیت کردنش(با توجه به صفت خداوند که رب العالمین یعنی تربیت کننده و پرورش دهنده عالمیان است) او را به وسیله ی جانش(عزیزترین داراییش) امتحان می نماید. او نیز با دادن جان به سوی پروردگار خویش بازگشته و رستگار می شود.(اگر البته این کار رو انجام بده و با بهانه و دلیل که بچه ام یتیم میشه زنم بی کس میشه و اینا، دستور خدارو نپیچونه!)

نتیجه ای که من از این آیه گرفتم اینه که اگر خدا در قبال خطا ما یه جزایی ولو سنگین بنظر ما میذاره اولا خودش عادل ترین عادلهاست و حکم رو متناسب با جرممون داده دوما برا اینه که این راه اشتباه رفته رو که موجب دورشدنمون از خدا شده رو بتونیم جبران کنیم.

3. کتاب و فرقان

وَإِذْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ وَالْفُرْقَانَ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ ﴿۵۳﴾

 و آنگاه که موسى را کتاب و فرقان [=جداکننده حق از باطل] دادیم شاید هدایت‏ یابید.

این  نعمت بین آیات مربوط به گوساله پرستی ذکر شده، زیرا کتاب و فرقان در آن چهل شب به حضرت موسی داده شد و همین طور فلسفه این نعمت نیز مانند قرآن هدایت است.

باشد که با انجام دستورات خدا هدایت یابیم ان شاءالله!

ادامه دارد...

بسم الله الرحمن الرحیم

قرار شد بیایم نعمتایی که خداوند به بنی اسرائیل داده رو برسی کنیم، به دلیل زیاد بودن تعداد این نعمتها احتمالا در چند پست آنها را ذکر خواهیم کرد:

1. نجات از آل فرعون

وَإِذْ نَجَّیْنَاکُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَکُمْ سُوَءَ الْعَذَابِ یُذَبِّحُونَ أَبْنَاءکُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسَاءکُمْ وَفِی ذَلِکُم بَلاءٌ مِّن رَّبِّکُمْ عَظِیمٌ ﴿۴۹﴾

و (نیز به خاطر بیاورید) آن زمان که شما را از چنگال فرعونیان رهائی بخشیدیم که همواره شما را به شدیدترین وجهی آزار می‏دادند: پسران شما را سر می‏بریدند و دختران شما را (برای کنیزی) زنده نگه می‏داشتند و در این، آزمایش سختی از طرف پروردگار برای شما بود.

وَإِذْ فَرَقْنَا بِکُمُ الْبَحْرَ فَأَنجَیْنَاکُمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ ﴿۵۰﴾

 و یاد کنید که دریا را براى شما شکافتیم و شما را رهانیدیم و آل فرعون را غرق کردیم و شما نظاره مى‏ کردید

2. بخشش گوساله پرستی

وَإِذْ وَاعَدْنَا مُوسَى أَرْبَعِینَ لَیْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِن بَعْدِهِ وَأَنتُمْ ظَالِمُونَ﴿۵۱﴾

و (به خاطر بیاورید) هنگامی را که با موسی چهل شب وعده گذاردیم (و او به میعادگاه برای گرفتن فرمانهای الهی آمد) سپس شما گوساله را (معبود خود) انتخاب نمودید در حالی که با این کار (به خود) ستم می‏کردید.

ثُمَّ عَفَوْنَا عَنکُمِ مِّن بَعْدِ ذَلِکَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿۵۲﴾

 سپس شما را بعد از آن بخشیدیم، شاید شکر این نعمت را بجا آورید.

بخشش قوم بنی اسرائیل بعد از گوساله پرستی یکی از نعمت هایی است که خداوند به آنها داده، زیرا مجدداً فرصت رشد و تعالی یافتند و باید با اطاعت عاشقانه(عبادت) پروردگار خویش، شکر این نعمت را به جا آورند. (و یا بجا می آوردند!)

پس اگه ما توبه کردیم و خدا توبه ما را پذیرفت باید شکر این نعمت را بجا آوریم که بنظر من میتونه بخشی از این شکر گذاری ادای حقوق ضایع شده (مثه حق الناس یا نماز و روزه قضا) باشه!

ادامه دارد....

بسم الله الرحمن الرحیم

آیات 44 تا 46 در واقع توصیه هایی است که خداوند متعال به قوم بنی اسرائیل می کند تا توانایی انجام دستورات را بیابند. که اندکی این آیات رو در مطلب "نماز بی حضور قلب و ایمان ضعیفم به دردی هم می خوره؟!" بررسی کردیم. آیات شریفه 47 و 48 سوره مبارکه بقره را با هم می خواتیم:

یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُواْ نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَأَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿۴۷﴾

ای بنی اسرائیل نعمتهائی را که به شما ارزانی داشتیم به خاطر بیاورید و نیز به یاد بیاورید که من شما را بر جهانیان برتری بخشیدم.

سوالی که پیش می آید این است که چه نعمت یا نعمتهایی به بنی اسرائیل داده شده که سبب برتری آنها بر دیگر اقوام است؟!

وَاتَّقُواْ یَوْمًا لاَّ تَجْزِی نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَیْئًا وَلاَ یُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلاَ یُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلاَ هُمْ یُنصَرُونَ ﴿۴۸﴾

و از روزى بترسید که کسى به داد کسى نمی رسد و از کسى شفاعتى پذیرفته نمی شود و نه غرامت و بَدَل قبول خواهد شد و نه یاری می‏شوند.

 

در زندگی انسان، زمان هایی برایش خاص است همچون تاریخ تولد تاریخ عقد و ازدواج و.. و این زمان ها را به یاد دارد و با توجه به اهمیت آن زمان ممکن است برای آن روز تدارک خاصی هم ببیند.

خاص ترین زمان در طول زندگی جاودانه تمامی انسان ها، روز قیامت است. این روز  به حدی مهم هست که خداوند متعال در سوره حمد احاطه خود را با مالکیت این روز بیان می دارد. از خصوصیات متقین نیز یقین داشتن به آخرت است، به همین سبب خداوند در آیه 48 فرموده نسبت به این روز تقوا پیشه کنید. در این روز سرنوشت زندگی جاودانه انسان ها مشخص می شود، در آیه 48 خداوند متعال خصوصیات این روز را بیان می کند. با اندک تفکری در این خصوصیات ضرورت آمادگی بیشتر برای این روز روشن می شود.

کسی چیزی از دیگری دفع نمی کند

در دنیا دیده شده افرادی در قبال دیگری جان فشانی می کنند، مثل پدر و مادر برای فرزند دلیل این نوع حرکتا میتونه به واسطه محبت زیاد، به امید دریافت پاداش از خداوند و یا به امید دریافت پاداش از همان شخص باشه ولی در روز قیامت که دنیا تموم شده، پرونده اعمال بسته است و هر کسی هم استرس برپایی دادگاه خودش رو داره طبیعتا کسی اون وسط نمیاد گناهای من رو به گردن خودش بگیره!

نپذیرفتن شفاعت آنها

شاید منظور از شفاعت، ادعای یکی بودن  یه نفر با کسی است که در دنیا با او زندگی کرده است. به عنوان مثال دوستی، برادری، آشنایی از بودن با دیگری تجربه خوبی دارد و می خواهد که در آخرت نیز با او باشد، اما خداوند می فرماید این ادعا پذیرفتنی نیست.

نپذیرفتن فدیه یا غرامت

در دنیا انسان ها با پرداخت هزینه ی خسارتی که وارد نموده اند، عمل خود را جبران کرده و رضایت طرف مقابل را جلب می کنند. در روز قیامت در واقع هیچ عملی قابل جبران نیست، پس بیشتر باید مراقب اعمال خودمون باشیم.

یاری نشوند

در دنیا برخی از انسان ها به یکدیگر در انجام امور کمک کنند، به عنوان مثال کمک به ایتام، نیازمندان و ... از این نوع است. این به شرط توانایی افراد است. اما همانطور که قبل عرض کردم در روز قیامت همه به دنبال انجام امور خودشون هستند و توانایی یاری رساندن به دیگری را ندارند.

در ادامه آیات، خداوند متعال نعماتی را که به قوم بنی اسرائیل ارزانی داشته را بیان می کنه که ان شاالله در پست بعدی ذکر خواهیم کرد.

بسم الله الرحمن الرحیم

از آیات 40 به بعد سوره مبارکه بقره خداوند متعال نکاتی از سرگذشت قوم بنی اسرائیل، برتری ها و کاستی های آنها و در ادامه نیز دستوراتی که در راستای خواسته های خداوند از آنها بوده است، را بیان می نماید. در آیه 4 سوره مبارکه بقره از جمله خصوصیات متقین ایمان به همه ی کتب آسمانی دانسته، بنابراین آن چه را که خداوند به قوم بنی اسرا ئیل دستور می دهد، دستور به همه ی امت های بعد از آنها نیز هست و هرکس که بخواهد جزءِ متقین قرار گیرد باید به این دستورات ایمان داشته و عمل نماید. مثلاً اگر خداوند یادآوری نعمات را دستور می دهد، پس طبیعتا ما هم باید به زندگی خودمون نگاه کنیم و نعمتهای خدا را یادآوری کنیم.

در آیات 40 تا 43 دستوراتی که خداوند به بنی اسرائیل می دهد را به سه دسته می توان تقسیم نمود که این دستورات را با شماره در ترجمه آیات مشخص کردم. آیات را با هم می خوانیم:

یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُواْ نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَأَوْفُواْ بِعَهْدِی أُوفِ بِعَهْدِکُمْ وَإِیَّایَ فَارْهَبُونِ ﴿۴۰﴾

ای فرزندان اسرائیل (1) نعمتهائی را که به شما ارزانی داشتم به خاطر بیاورید، و به پیمانی که با من بسته‏ اید وفا کنید، تا من نیز به پیمان شما وفا کنم، (و در راه انجام وظیفه و عمل به پیمانها) تنها از من بترسید.

وَآمِنُواْ بِمَا أَنزَلْتُ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَکُمْ وَلاَ تَکُونُواْ أَوَّلَ کَافِرٍ بِهِ وَلاَ تَشْتَرُواْ بِآیَاتِی ثَمَنًا قَلِیلًا وَإِیَّایَ فَاتَّقُونِ ﴿۴۱﴾

و (2) به آنچه نازل کرده ‏ام (قرآن) ایمان بیاورید که نشانه‏ های آن با آنچه در کتابهای شما است کاملا مطابقت دارد، و نخستین کافر به آن نباشید، و آیات مرا به بهای ناچیزی نفروشید (به خاطر در آمد مختصری نشانه ‏های قرآن و پیامبر اسلام را که در کتب شما موجود است پنهان نکنید) و تنها از من (و مخالفت دستور من) بترسید (نه از مردم).

وَلاَ تَلْبِسُواْ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَکْتُمُواْ الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۴۲﴾

و حق را با باطل نیامیزید، و حقیقت را با اینکه می‏دانید کتمان نکنید.

وَأَقِیمُواْ الصَّلاَةَ وَآتُواْ الزَّکَاةَ وَارْکَعُواْ مَعَ الرَّاکِعِینَ ﴿۴۳﴾

و(3) نماز را بپا دارید و زکات را ادا کنید، و همراه رکوع کنندگان رکوع نمائید (و نماز را با جماعت بگذارید).

 

به نظر من یکی از مفاهیم حق در آیه 42 همان آیات خداوند است که خدا در آیه 41 و 42 به آنها می گوید آیات خداوند را کتمان نکرده و نپوشانید. لازمه ی انجام ترک محرمات ترس از عقوبت الهی است، لذا بعد از دستورات دو بخش اول خداوند بلافاصله قوم بنی اسرائیل را تهدید نموده و در بخش اول فرموده است تنها از من بترسید و سپس در بخش دوم نیز گفته است تنها نسبت به من پرهیزگار باشید. به عنوان مثال پدر برای تربیت فرزند سرکش خود، او را تهدید به کتک می کند و چه بسا در بعضی موارد استفاده از این اهرم را لازم بداند. پس در واقع ترساندن از عقوبت انجام کار اشتباه قانونی مؤثر در تربیت افراد است.

دستورات بخش سوم در واقع انجام عمل صالح است. عمل صالح در ارتباط با خود(نماز)، دنیا(زکات) و خلق(نماز جماعت). این آیات برای انجام کار خوب تهدید ننموده است. بنابراین نباید کسی را مجبور به انجام کار نیک نمود بلکه باید او را دلسوزانه تشویق به انجام آن کرد. کما اینکه لحن آیات بعد از این آیه نیز تغییر می نماید.

در آیات بعدی خداوند توصیه هایی به قوم بنی اسرائیل می کند تا توانایی انجام دستورات را بیابند که ان شاءالله در پست بعدی آنها را ذکر خواهیم کرد.

بسم الله الرحمن الرحیم

قرار شدکه در این پست در مورد اینکه چکار بکنیم تا صفات خوبان رو بگیریم یه توضیحاتی داده بشه. به همین منظور در مورد یکی از ویژگی ها و اعمال خوبان که قبلا خدمتتون عرض کردم آیاتی رو از قرآن می خونیم:

در همین سوره مبارکه بقره خداوند یه گلایه ای از بزرگان قوم بنی اسرائیل میکته و در نهایت توصیه ای برای خوب شدن به آنها می کنه. آیات رو با هم تلاوت می کنیم.

أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنسَوْنَ أَنفُسَکُمْ وَأَنتُمْ تَتْلُونَ الْکِتَابَ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ ﴿۴۴﴾

آیا مردم را به نیکی (و ایمان به پیامبری که صفات او آشکارا در تورات آمده) دعوت می‏ کنید، اما خودتان را فراموش می ‏نمائید با اینکه شما خودتان کتاب (آسمانی) را می‏ خوانید، آیا هیچ فکر نمی‏ کنید؟

وَاسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ وَإِنَّهَا لَکَبِیرَةٌ إِلاَّ عَلَى الْخَاشِعِینَ ﴿۴۵﴾

از صبر و نماز یاری جوئید (و با استقامت و کنترل هوسهای درونی و توجه به پروردگار نیرو بگیرید) و این کار جز برای خاشعان گران است.

الَّذِینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلاَقُوا رَبِّهِمْ وَأَنَّهُمْ إِلَیْهِ رَاجِعُونَ ﴿۴۶﴾

 آنها که ایمان دارند خدای خود را ملاقات می‏ کنند و به سوی او باز می‏ گردند.

 

همانطور که خوندید خداوند به بزرگان بنی اسرائیل (که الان خطابش به ما مسلمانان هم هست) می فرماید از صبر و نماز (عمل) کمک بگیرید و این 2 کار سنگین است مگر بر خاشعان!

حالا خاشعان کیا هستند؟ در آیه بعدیش توضیح میده

آنهایی که ظن دارند(گمان می دارند)، به دیدار پروردگارشان و به سوی او باز خواهند گشت!

درکی که من کردم اینه که حتی همین ظن و گمان یا بعبارتی ایمان نصفه نیمه و ضعیف من نسبت به خدا هم راه گشا و موثر هست.

خداوند نیومده بگه خاشعان اونایی هستند که مثل پیامبر و امیرالمومنین و سایر ائمه(علیهم السلام) هستند، فرموده انایی که ظن دارن به دیدار پروردگارشان و برگشت به سوی او!

نکته دیگری که از آیات دستگیرمون میشه اینه که هرجا کم آوردم نماز بخوانم، یا اگر یه جایی دیدم کارم داره بعبارتی لنگ میزنه بفهمم احتمال داره ایراد از نمازم باشه!

پس خشوع وخضوع مهمه و خشوع موجب صعود میشه و نقطه مقابلش کبر هست که موجب سقوط میشه! همانطور که خداوند در مورد ابلیس در سوره بقره فرمودند:

وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلاَئِکَةِ اسْجُدُواْ لآدَمَ فَسَجَدُواْ إِلاَّ إِبْلِیسَ أَبَى وَاسْتَکْبَرَ وَکَانَ مِنَ الْکَافِرِینَ ﴿۳۴﴾

و هنگامی که به فرشتگان گفتیم برای آدم سجده و خضوع کنید، همگی سجده کردند جز شیطان که سر باز زد و تکبر ورزید (و به خاطر نافرمانی و تکبر) از کافران شد!

استکبار یعنی منیت به خرج دادن!

در پایان نتیجه ای که من از این آیات گرفتم اینه که 1.نماز خوندن بی توجه از نماز نخوندن بهتره 2. حالا که اگه دارم میخونم، برم هر روز این نمازم رو بهترش کنم! 3. کار سختیه ولی میشه! 4. راه شدنش اینه که جلو خدا گردن کشی نکنم یعنی یکی از راهاش اینه سعی کنم بیشتر براش احترام قائل بشم و به حرفاش گوش کنم 5. تکراری هست ولی باهاش خیلی حال کردم وَاسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ استعانت بجوییم به صبر و نماز خصوصا وقتایی که کم میاریم!

خدایا دوست دارم که همیشه پشت مایی و دنبال فرصتی تا بهمون حال بدی!

ان شاالله در پست های بعدی به آیات ابتدایی سوره بقره مراجعه خواهیم کرد و آیات مربوط به دسته مغضوبین و ضالین رو مطالعه می کنیم.