رمز حیات

حدیث شماره 8 باب شناخت امام و مراجعه به او کتاب حجت اصول کافی

محمد بن مسلم گوید شنیدم که امام باقر (علیه السلام) می فرمودند: «هر که دیندارى خداى عزوجل کند به وسیله عبادتى که خود را در آن به زحمت افکند ولى امام و پیشوائى که خدا معین کرده نداشته باشد، زحمتش ناپذیرفته و او گمراه و سرگردان است و خدا اعمال او را مبغوض و دشمن دارد. او همانند گوسفندی است که از چوپان و گله دور افتاده، روز را این سو و آن سو برود و چون شب همه جا را فراگرفت، گله ای گوسفند و چوپانش را دیده با شوق به سویشان دویده و فریب می خورد؛ پس با آنان در خوابگاهشان بخوابد و هنگامی که چوپان بامدادان گله اش را حرکت دهد نه چوپان را بشناسد و نه گله را. پس حیران به جستجوی چوپان و گله اش بدود. آن گاه باز گوسفندانی را با چوپانش دیده با شوق به سویشان دویده و فریب می خورد امّا چوپان به سرش فریاد کشد که به چوپان و گلّه خود بپیوند که تو حیرانی و از چوپان و گله ات دور افتاده ای. پس او هراسان و پریشان و راه گم کرده بدود. چوپانی ندارد تا او را به چراگاهش راهنمایی کند یا برگرداند. در این میان گرگ فرصت را غنیمت شمرده، او را بخورد. به خدا اى محمد کسى که از این امت باشد و امامى هویدا و عادل از طرف خداى عزوجل نداشته باشد چنین است، گم گشته و گمراه است و اگر با این حال بمیرد با کفر و نفاق مرده است. بدان اى محمد که پیشوایان جور و پیروان ایشان از دین خدا برکنارند، خود گمراهند و مردم را گمراه کنند، اعمالى را که انجام می دهند چون خاکستری است که تندبادى در روز طوفانى به آن تازد، از کردارشان چیزى دست‏گیرشان نشود. این است آن گمراهى دور و دراز.» (آرى به خدا سوگند هر که از تحت سرپرستى شما فرار کند گرفتار دین‏سازان و مذهب تراشان دغل و مخبط مى‏شود- پدر و مادرم به فداى شما-).