حدیث شماره 1 باب در شان انا انزلناه فى لیلة القدر و تفسیر آن کتاب حجت اصول کافی
قسمت پنجم
امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: «الیاس ایستاد و گفت: اى پسر پیامبر در این جا موضوعی روشن نیست به من بفرمایید اگر آنها گویند حجت خدا تنها قرآن است، (چه باید گفت؟)» امام فرمودند: «آنگاه من به آنها می گویم قرآن ناطق نیست که امر و نهى کند ولى قرآن اهلى دارد که آنها امر و نهى می کنند (و جزئیات و مصادیق کلى قرآن را تفسیر و تعیین می کنند) و نیز می گویم گاهی برخی از اهل زمین به مصیبتی دچار می شوند که در سنّت (رسول خدا) و احکامی که اختلافی در آن ها نیست یافته نمی شوند و در قرآن هم نیست. و خدا به جهت علمى که به این فتنه و آزمایش دارد، ابا فرموده که چنین چیزى در زمین ظاهر شود، و در حکم خدا چیزى که آن را ردّ کند و اندوه را از اهل آن برطرف نماید، نباشد.» الیاس گفت: «در اینجا شما پیروز می شوید اى پسر پیغمبر، گواهى دهم که هر بلا و مصیبتى که در زمین به مخلوق رسد، یا نسبت به جان ایشان در موضوع دین یا غیر دین، پیش آمد کند، خداى- عز ذکره- می داند و قرآن را راهنماى آنها قرار داده است.» سپس گفت: ـاى پسر پیغمبر! می دانى که قرآن دلیل چیست؟» امام باقر (علیه السلام) فرمودند: «آرى کلیات حدود خدا در قرآن است و تفسیر آنها نزد حاکم (حجت معصوم خدا) است.» الیاس گفت: «خدا امتناع دارد که بنده اى به مصیبتى نسبت به دین یا جان و یا مالش گرفتار شود و در روى زمینش حاکمى که نسبت به آن مصیبت به درستى قضاوت کند، وجود نداشته باشد.» آن مرد (الیاس) گفت: «در این موضوع شما به کمک برهان پیروزى دارید، مگر اینکه دشمن شما دروغى به خدا ببندد و گوید: براى خداى- جل ذکره- حجتى نیست. به من خبر دهید از تفسیر «تا براى آنچه از دستتان رفته غم مخورید. (23 حدید)» (امام باقر (علیه السلام) فرمودند:) این از مختصات على (علیه اسلام) است «و نسبت به آنچه به دستتان آمده شادى نکنید. (23 حدید)» در باره ابى فلان و یاران اوست. یکی مقدّمه است و دیگری مؤخّره. «براى آنچه از دستتان رفته غم مخورید» مخصوص على (علیه السلام) است و براى آنچه بدستتان آمده شادى نکنید، راجع به فتنه ای است که بعد از پیغمبر (صلّى اللَّه علیه و آله) پیش آمد،.» آن مرد (الیاس) گفت: «گواهى دهم که شما دارندگان همان حکمى هستید که در آن اختلاف نیست.» سپس آن مرد برخاست و رفت و من او را ندیدم.»