حکمت 318 نهج البلاغه: پیروزی، در پرتو قدرت روحی و ایمانی
(سیاسى، نظامى)
وَ قِیلَ لَهُ بِأَیِّ شَیْ ءٍ غَلَبْتَ الْأَقْرَانَ ، فَقَالَ ( علیه السلام ) : مَا لَقِیتُ رَجُلًا إِلَّا أَعَانَنِی عَلَى نَفْسِهِ.
و درود خدا بر او، (از امام پرسیدند، با کدام نیرو بر حریفان خود پیروز شدى؟ فرمود:) کسى را ندیدم جز آن که مرا در شکست خود یارى مى داد.
سید رضى مى گوید: امام علیه السلام به این اشاره مى کند که هیبتش در دلها جاى گرفته بود و مبارزان، مقهور هیبت او مى شدند (و از پاى درمى آمدند.)
شرح حکمت:
بدون شک یکى از مهمترین عوامل پیروزى و شکست، مسئله قدرت روحیه و ضعف آن است. در آیات قرآن نیز به کرار به این نکته اشاره شده که خدا گاهى مسلمانها را به وسیله رُعبى که در دل دشمنانشان مى افتاد یارى و چیره مى کرد. خدا در مورد پیروزى لشکر اسلام در میدان نبرد مى فرماید: «و (به یاد آر) موقعى را که پروردگارت به فرشتگان وحى کرد: من با شما هستم؛ کسانى را که ایمان آورده اند، ثابت قدم دارید! به زودى در دلهاى کافران ترس و وحشت مى افکنم؛ ضربه ها را بر بالاتر از گردن (بر سرهاى دشمنان) فرود آرید! و همه انگشتانشان را قطع کنید. (12 انفال)»
رسول اکرم صلی الله علیه وآله یکى از ویژگى هاى پنجگانه خود را این مى شمارد: « خدا به وسیله ترسى که از هیبت من در دلهاى مخالفان مى افکند مرا بر آنها پیروز مى ساخت».
درباره قیام حضرت مهدى علیه السلام نیز از امام باقر علیه السلام نقل شده است: «حضرت مهدى علیه السلام به وسیله رعب و وحشتى که از هیبت او به دلهاى مخالفان مى افتد از سوى خدا یارى مى شود».